олади (св.)
Веќе е студено во собата а и печката е оладена.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Очињата им се оѕверија, се затаија во себе како мачки пред да рипнат на жртвата, но истовремено сфаќајќи ја својата немоќ и се оладија.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Невестата Митра ја кренала последната подница од погачите, но пепелта уште не е ометена, оти тепциите треба да стојат под вршник да не се оладат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сиот се оладувам, вели и рацеве ми се испотено железо.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Додека чекаше тие малку да се оладат, здроби едно јаболко и го стави пред Кротка.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Штом ќе се разгласеше дека војната завршила, луѓето сета комина што ја имаа (од сливи, од дренки, од муренки, од грозје, од кајкушки и оскоруши) ја вадеа од бурињата и ја носеа на казаните крај езерото да ја печат; се носеше и комината од црковните сливи и лозја и деноноќно се печеше ракија, и деноноќно се пиеше; пиеше старо, младо, машко, женско; како што капеа казаните - така луѓето со чашки, со филџани, со канчиња, со матарки, црпеа од ракијата, пиеја, наздравуваа еден на друг, ѝ наздравуваа на слободата, се бацуваа, пиеја колку што душата им сакаше и не им сакаше, кој како ќе се испијанеше скокаше сосе алишта во езерото или пак луѓето го пикаа да го оладат и отрезнат; но по секое отрезнување - започнуваше ново пиење.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Изворот е далеку да појде да се олади, но и кметот не остава да се оди додека се работи.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Грлото ми се радува, телото ми се оладува.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
По тие зборови, некаде во зорите, почна да се тресе, да се оладува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Водата стигна во најубавото време, кога беше жешко лето, кога устата бара да се олади, а снагата да се искапи.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
На почетокот Лилица негодуваше на моите постапки, се интересираше за работата што требаше да ја завршам ноќта, а потоа спласна, оладе, стана рамнодушна.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Се оладив. Се здрвив. Мозокот ми се укочи. Срцето ми застана. Го изгубив гласот.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
ХЕРЦОГ: Дома сигурно сите веќе пристигнале и чекаат. Сѐ ќе се олади.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Еден ваков неочекуван настап на Непознатиот зарем нема веднаш да те олади?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Два или три дена големците зборуваа за големите победи и редум ги посетуваа бараките, а таму кој за колк се држи, кој за половина, кој на патерица се потпира, кој кашла та кашла, кој постела – рогозина не дава да се олади, кој учкур не врзува туку сал трча до кенефите...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
По ѓаволите! Печката изгаснала, а водата се оладила“.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Под пепелта жарка запретана - ама, да не згасне. Да не се олади огништето.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Меѓутоа сето ова сепак само ги олади односите меѓу нив, а немаше само по себе да доведе до непријателска разврска.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Требаше да одам да побарам кутија цигари, кога Жабе од ќошот му викна на продавачот: „Чане, дај му на Симона едно пиво, нека се олади“. Она „нека се олади“ го нагласи.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Оружјето во нејзиниот џеб сосема се олади.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
