опозиција (ж.)
Моите пријатели - сликари, писатели, интелектуалци - живееја во среќна опозиција на режимот, сите дисиденти, сите во подземје...
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Пола од новинарите во холот му се упикуваа во шупак на лидерот од опозицијата.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Тој алудираше на една традиција различна од социјалистичката, а со неговото користење уметниците се поставија себеси во опозиција на официјалната култура.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Употребените симболи и мотиви добро ги отсликуваат идеолошките апсурди, судбината на опозицијата или пошироко патот на паѓањето на системот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
За жал по првиот мандат власта се смени, а опозицијата веќе не сметаше дека тоа е добра идеја. Штета. Затоа што само тој ден ти ме сакаше.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Интелектуалната јавност беше скандализирана, опозицијата постојано свикуваше прес конференции и даваше изјави по ходниците на Парламентот.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Но одбиваше да верува дека постои, или дека може да постои разгранета, организирана опозиција.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ти си моја платена опозиција. Истоврмено ме осудуваш на смрт и бараш помилување од мене.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Набројувам дати, имиња, наведувам резултати од демократски избори во проценти, ги набројувам партиите на власт и оние во опозиција, имиња на лидери, настани, градови...
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
За означување опозиција или сооднос: црно : бело, носи : износи, оди : изоди, избра : бере : избира : избор.
„Правопис на македонскиот јазик“
од Институт за македонски јазик „Крсте Мисирков“ – Скопје
(2017)
Распојасани поими, стигматизирана и со кус здив метафорика, идеологизирана сфера на логотетство... тоа е „формата“ на нашето јавно мнение, наметната и секогаш наметнувана со политичката сила на авторитарните смени меѓу мрачните патријархални позиција и „опозиција“.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Токму од оваа опозиција делото го извлекува најголемото политичко значење.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Низ неговите текстови и тв прилози провејуваше проверен лајт мотив – оваа власт е лоша, ама ако случајно до парче власт се доберат овие од опозицијата, ќе биде бетер.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Најинтересно од сѐ беше што повеќе од половината политичари кои се вртеа во парламентот и кои сега беа во опозиција, јас ги знаев лично.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
3. Нерамна игра
Триаголниците поаѓаат од ист центар
квадратот го ништат, правиот злокобен агол
еве ја шестката – превртливиот
и бескрајно лажлив круг со кука
со јаречки рог на врвот
наполу слепи, наполу видовити
прстите кратат
очите врзуваат
но, ја преминат ли/
кревката мрежичка на видливото
заборават ли на Играта, Домине
ќе гргнат невидливите нумери
сефироти, корени и децимали
деливи и неделиви
ќе го скршат јајцето под конец
бележитото ќе го издвојат
и неверното
фикцијата од тристашеесетишест степени
ќе ја расцепат на две-три-четири
ќе добијат полутки
опозиции, ѕвезда до ѕвезда
квадрат во квадрат – круг
магија, вавилонска перла
ниска по ниска
алка по алка, ала – слобода.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Тие се здобиваат со сопствено значење во опозиција спрема ортодоксниот вокабулар: „структура“, „систем“, „ограничување“, „детерминанта“ итн, вокабулар организиран околу сликата на животот како некаква „билијарска кугла“.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Александар се вработи во секретаријатот, а Љупчо никогаш не дозна дали тоа беше чиста среќа, резултат на добрите оценки на неговиот син или фер одговор на неговата решеност да ги напушти редовите на опозицијата.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
По ревноста за апсолутно искрен израз, по подготвеноста да плаќа со лично страдање и ризикување на животот, Бренер го воскреснува и го воздигнува садомазохистичкиот комплекс на руската интелигенција во опозиција на омразената власт, комплекс кој е вродена желба „за страдање” и во кој политичкиот дискурс не посредува.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Сложената градска структура пред модерниот пресврт на урбаната перспектива е употребена за проекција на небесните сфери на земјата, или како опозиција на селската идила.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Во исто време, сите модели на мислење во склопот на опозицијата кон советскиот режим, како и оние што ја митологизираа неговата алтернатива, станаа потполно неадекватни во однос на пост-советската реалност: свеста не можеше да чекори рамноправно со огромната брзина на трансформацијата.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
