отпише (св.)
На триесет и петгодишна возраст тој штотуку и неволно беше отпишан од Младинската лига, а пред да влезе во Младинската лига, успеал да остане во Шпионите една година преку староста предвидена со статутот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тогаш од пепелта на самотијата се зададе Давид, на мнозина им се стори малку подгрбавен и омлитавен, киниса средполе, однапред отпишан и прежален од сите, да му се истопори еден на еден на титанот, мечка страв мене не страв, нешто си мрмореше самиот на себе додека ја токмеше прачката, срдито си велеше доста тука се пееше прачка имам кураж немам, време е да има варено млеко за нашите деца, време е на пазарите да има и цреши без црви и со црешови семки да се запише дека тука нешто вистински постоело.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Нема поголемо понижување од тоа бившиот дечко, после сѐ, да ми бара некои пари кои неговите родители ги уплатиле за да ме запишат на факултет кој не го сакав и на кој стапнав само двапати. Кога се запишував и кога се отпишував.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
- А јас помислив дека сакате да ви ги отпишам долговите, вели Доксим Тренчески и се дуе во образите, ко предојдено тесто.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„Ме отпишале“ - му помина низ главата горчлива мисла. Смееше ли да помисли такво нешто?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Многу ги сакаат овие средби, ги прават посреќни и исполнети и мислат дека, сепак, не се „отпишани“, водат полемики, а најчесто нивните муабети се вртат околу политиката и политичките партии.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Адолфина, паулина, марие и роза - сал една би била вишок во драмата на чехов а сите се отпишани од тефтерот на брат им зигмунд фројд отла и кажува на адолфина дека ги довеле во логорот во терезин и дека е најдобро тука да останат што подолго отла и кажува на адолфина дека храната е еднолична, катаден супа од леќа а попатно и спомнува дека има брат по име франц кафка адолфина веќе почна во себе да го портретира кафка мачејќи се во шеширот да му ја смести ергенската несреќа - во бараката на трудниците несреќата има друго име во предвечерјето на смртта и без месечина јасно се гледа дека црното млеко не е поетска измислица под црно сонце во црна темница четирите сестри на зигмунд фројд спокојно го чекаат црниот воз кон невратот рано в зори и не го забележаа брат им зигмунд како нервозно се тртка лево-десно на перонот пред да си ја испрска совеста во ѓолчето од сестрински солзи.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Во следните белешки се открива дека сум им напишал писмо на моите во Гаково, дека сум се отпишал од учителска школа и сум се запишал во гимназијата Цветан Димов и дека сум кај Нанчо.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Му се вдена в лице на класниот раководител и отсечно му рече дека ќе ме казни со тоа што ќе ме отпише од гимназијата во нашиот град и ќе ме запише во некоја каде петли не пеат, каде зора не зазорува.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Јас ќе имам и други прилики, а ти - отпиши! Никогаш!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Македонските организации Захаријадис заедно со својата дружина порано ги беше отпишал, но овој пат им дојде часот сосема да ги столчи заедно со азбуката и јазикот. Рече дека се титови.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Енценсберговата реакција е одмерена: се обидува да го релативизира нашето неиздиференцирано отпишување на критичката традиција.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
