ој (изв.)
О, ој, оф, оф, оф, пишти и се држи за очи, на својот глас му се оѕвива.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ој ти, Вардар, шуми, играј, шуми, играј од жалови, додека ни стари мајки глуво шетат низ дворови и со шепот низ ум трештен чеда свои споменуат.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Ој ти земјо пуста да си од тебе сме пак во тебе ние сите ќе влеземе да ни јадеш бели меса да ни пиеш црни очи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ој ти Хатиџе анумо без фереџе за тебе ќе потрошам едно цело чекмеџе бегалка те грабам кај мене во Цирих ќе водиме љубов на кинески тепих
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Ој ти земјо пуста да си од тебе сме пак во тебе ние сите ќе влеземе да ни јадеш бели меса да ни пиеш црни очи ... (Песна што еднаш ја соопштил Лозан Перуника.)
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ој не барај така братски, брате, те молам, брат сум ти, но Исус не сум за така да давам...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Ој ти тебе ѕвездо вечернице уште мене јунак не познаваш... (Се пеело.)
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Само толку кажува песната за овие пелистерски јунаци и завршува како што почнува: Ој, Лумане,Лумане, Ој, куче касапско, Не ми ти е ланската година!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
А старецот си излезе, оддалечи, мислејќи, за кого да ја мажи друг. Ој, кутриот?
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Бродари. Полни со празвучна пена се губат. Дува, дува - ој, пронајди плута ли сурат над морската чума. Брановите само диво се љубат.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Но момчето не ги слушало веќе зашто во кафезот на неговите млади ребра срцето му трепетело како штотуку разбудена птица; не зашто умниот песнопоец Богдан Преслапец или најстариот со гајда Каменчо Скитник не можеле да објаснат дека битието се обврзува да му служи на духот што низ векови бил тајна и копнеел по тајни како кога се пеело ој ти тебе ѕвездо вечернице, уште мене јунак не познаваш и не зашто мирисот на смртта го урнал на коленици сневеселениот Богоја Гулабарин: зад нив, меѓу карпи и мртви или полумртви стебла, стоела како фатена во нишки на магија немата девојка Ганка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Рацете таа ги кладе врз Кузман... - „Се надевав - писна, - ој Кузмане, дека како младоженец в зора девојките ќе ми те облечат; тука ќе екнат весели, свадбени ора.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ој ти, девојче, лично девојче, Подај ми китка, китка босилок.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ој, Вардаре, бистра водо, течи, шуми низ долови, рони карпи и брегови, носи маки и јадови.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
28. ПТИЦАТА СО КРИЛА, ЖЕНАТА СО МАЖ ЛЕТА - ој ти, мисло, ти дамнешна соломонска сенко, разгрни се, постели се, на увид биди сета - се скинало ли и во тебе тоа што е тенко...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Но одеднаш Неда истрчува горе ко елен, народот гневно го кори: - „Ој, орачи, мажи, не тажете вие! - им вели ! слушајте што ви се збори!
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
- Одлетала пеперуга, ој љуље ој! Од орача до орач, ој љуље ој!
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Исто така ја прифаќаат песната и Софре, Ката и Ана.) Ој, девојче црно око, Ме изгоре, ме прегоре, Ме направи суво дрво, Суво дрво јаворово!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Овиа проклети Грци, незнам што ќе им се предате, та тако ни газат немилосно татковината и народноста, ќе се испокинат, трудејќи се, со што можат и като им прилегни да ни сгрчат, дума и свет им ет да ни преврнат на грчкото. Ој сполајти Господи!
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Момичките цвеќе берат, ој. Медовина, восочина, ој. Медовина за дечиња, ој.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
