паркинг (м.)
По некое време излезе на паркингот за да види дали надвор излегле да си играат други деца.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
До самиот брег купишта дробен камен, од спротивната страна, навалена на ридското подножје, се извишува новата зграда на универзитетот и пред неа убаво уреден паркинг.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Вртиме кружно и бараме место за паркирање. Паркинзите полни и тротоарите зафатени.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
По краток престој на паркингот, откако ѝ се насладивме на прекрасната панорама на Охридското Езеро, тргнавме лево и го фативме патот за Елбасан.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
ВАЖНО, ваквиот прозорец на градски паркинг може да ве посрамоти зашто мора брзо да излезете, да го притиснете ливчето со „баркодот“ за да го отчита читачот и уште побрзо да се вратите во колата, да „убаците“ во прва и да ја фатите рампата додека е крената.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
На паркингот имаше само три автомобили: неверојатно за неделно претпладне.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Паркингот пред СКОПЈАНКА беше исполнет до последното место.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Секогаш беше исто. Вртеа крукчиња на паркингот.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Овде комшиите не галамат, не се дерат по улица, не мењаат уље на тротоар, не перат теписони на паркинг, не буљат у жена ти и ќерка ти, не тресат теписи на тараби, не се собираат на купчиња у недела од сабајле... Не постојат ни маалски ѓурултии.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Зад последната кривина, широк паркинг и зад камената авлија - манастир.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Кога ти доаѓаат гости, на пример, сите соблакаат кондури уште од визитор паркинг.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
На крајот од паркингот, на самиот раб на карпестото удолниште што води во бездна - дрвени клупи.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Одамна ја немам видено неговата ноќна панорамска разгледница од замаглен автомобил паркиран на Паркингот на презервативите на Водно.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Остар свиок пред црквата Св.Ѓорги и десно широк паркинг од каде се гледа целиот видик на источниот преспански брег што на север почнува во Асамати и на југ завршува на Превалот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Навстина, тој е присутен секаде поради автомобилските сирени, писоците на локомотивите, брмчењето на колите пред гаражите, пред паркинг - плацевите, чкртањето на трамваите.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Всушност, Марко својата шоферска работа во Канада ја започнал како совозач на Али во истата компанија во која што Марко уште работи па сега, од првиот паркинг, му се јави по телефон.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Одвај чекаа да ја завршат куќата, последната од групата, зашто тие, односно Компанијата за изградба на Идн Парк, имаше потпишано договор да изградат еден отворен паркинг за илјада коли, само на неколку милји од Идн Парк, општината во која живееја тие.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Со заеднички напори изградија хотел со ресторан во кој се нуди познатиот преспански крап и домашните јадења, во старите куќи ги дотерале одаите и паркингот пред хотелот е полн со автобуси.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И така, откако ги погодив сите раскопани сегменти на асфалтот (бидејќи, знаете во Скопје не се градеше волку ни после земјотресот, и нееее, не ми беше намерата со ова да го пофалам сегашниот градоначалник), по синдромот на Кнез Мишкин, кога пазите нешто да не нацапате, неизбежно го нацапувате, или да ја преформулирам реченицава за да звучи пооптимистички: ... и така, испречувајќи им се на патот на неколку веќепостоечки вирчиња со вода или можеби беше масло од автомобили, не знам, кои одамна си беа заземале место на паркингот пред канцеларијата, конечно, стигнав на работа.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Лево ги препознаваме ниските куќарки, истата калдрма, а пред палатата прекопан е малиот паркинг, ширум е отворена искривената железна порта.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
