петокрак (прид.)
Ја избричи брадичката, на капата си соши петокрака ѕвезда и сега го учи македонскиот јазик.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Од прво одделение нѐ тераа да цртаме храбри партизани и курирчиња и на сите ни беше смачено кога моравме за секој празник да цртаме као партизаните со петокрака ѕвезда на капата пукаат во Германците и ги победуваат или пак, ќе ни дадеа состав како курирчето Славко ги надитрило Германците, се разбира, тоа секоја година се повторуваше.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Црвените петокраки ѕвезди им молскаа на капите.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Во рацете држеше пушка, а на капата му се црвенееше петокрака ѕвезда.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Сѐ уште одеше во војничка униформа, со титовка и црвена петокрака. Го викаа стариот партизан.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Манастирскиот поп, малоумниот отец Софроние, тешко се снаоѓаше: камилавката му беше издупчена, ту од кокарда, ту од петокрака како веќе која војска ќе влезеше во широкиот ограден двор.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Командантот Никодим и комесарот Мони, по сѐ слични на Онисифор Мечкојад и на Онисифор Проказник, едниот главурдест и со влакнести уши, другиот замислен и без насмевка на сувото лице, со сомничави очи зјапале во извезениот петокрак знак на попската камилавка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Косата на темето потполно е ошишана во форма на петокрака ѕвезда.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Манастирскиот поп, малоумниот отец Софроние, тешко се снаоѓаше: камилавката му беше издупчена, ту од кокарда, ту од петокрака, како веќе која војска ќе влезеше во широкиот ограден двор.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- И пушка, мала куса пушка - шмајзер, петокрака...
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
