пише (св.)
Нешто се тресе во водата ладна стружанка млада широкоградна камен од бубрег во бешика спадна голем ко орев го измочав падна Во Струга сакам и плажа да имам да не плаќам данок пари да зимам езеро чисто јас да благословам нелегално пастрмки со мрежа да ловам Оф леле леле либе ле Дримот ги лади јајцата две виршлата веќе одамна се свари за тебе ќе пишам на старост мемоари Донеси либе пиво од туба да заблажам душа и слатко од дуња облечи вечер свечена руба од сите ороспии да бидеш најубаа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Јас можам да ѝ пишам на сестра Хазбије и да ја замолам да останеш овде, таа бездруго ќе се сложи!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Неговата слабост кон жените не му се пише за тежок грев.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Кога ми го прати писмото за да ја земам, а тој пес ја одвлекол дома си и таму ме рани, ми пиша дека ја држеле под клуч... (се бара во пазувата и вади писмо).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Сигурно некој му пишал, или му кажал дека е болна и му порачал да си дојде.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Излегува дека јас повеќе пати сум им пишал.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
А кога еднаш мајка ѝ рече дека кој ќе научи писмо ќе може да му пише на тоа момче што го сака, таа се зацрвене до уши, избега од рацете на мајка ѝ која сакаше да ја избакне.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Штом ми пишете да си дојдам крилја ќе си ставам и веднаш ќе се најдам овде кај вас.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
2. По поделбата на Македонија, ајле и многу порано, сите пропаганди почнуваа да пустошат и да го прекрстуваат народот, а народот ти е прост и гладен: за едно решето жито што сакаш ќе ти се пише — и Грк, и Србин, и Бугарин ќе стане, да има друго и друго ќе стане,
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе ѝ ги пишеш волшебните зборови за успех во работата, за бериќет и љубов, а можеш и лента да ѝ снимиш (аудио), да те слуша по стопати дневно и да ги направи сите работи по ред, како по инструкциите што си ѝ ги издиктирала со радиофоничен глас.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Туа – мешајќи го костурскиот говор со македонскиот литературен јазик - од купчето оддели неколку исечоци од весници – пиши како ние тој ден дадовме заклетва дека нема да си го зборуваме нашиот јазик.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Очигледно, мене ми било пишано да се погрижам да не се прекине синџирот од црни овци и во мојата генерација. Некој мора, тоа сум јас.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Му пишав на Никифор, а тој веднаш ми врати писмо да му го смениме името.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Лудакот не оти ќе те праша, потегнуваше со железото и што ти пишал господ.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Пиши ми побрзо. Поштарот доаѓа трипати неделно и не ѕвони, како во оној филм што сме го гледале, туку свирнува на труба.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Еднаш му пишав на брат ми во Мелбурн и, не раскажувајќи му поединости, го прашав дали тој знае нешто повеќе за нашите предци.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Пиши им на твоите да ти пратат пари“.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Ќе ѝ пишам да дојде. Ќе ја пречекам в село, а довде ќе нѐ донесе шумарот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ако оздравам, ве молам, пишете ми да знам каде сте ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Јас неа ја наговорив да му пише нему и да му рече оти божем јас сум ѝ на умирање.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
