пијавица (ж.)
Претам заедно со змиите и пијавиците што ми се лепат по кожата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ставен под опсада на бездушни крадци пијавици гладни и човекојадци мојата душа е ставена на мета во светот будалест неуморно прета Мојата душа претрпе стрес неправди безброј, понижувања, бес гази ја , ништи ја за сѐ што е крива еве ја тука повторно е жива Во душата моја се сееше чемер бескрајни лаги од секој лицемер мојата душа се навикна да трпи гази ја, ништи ја повторно се крпи Душата моја е жива и спортска трча на долга стаза маратонска неуморно скока на животна пречка гази ја, ништи ја ќе остане вечна
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Можеби поради тоа пијавиците се впиваа најповеќе по моите меса.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Мајка му лепи пијавици на вратот и само се туфка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Водата блуткаво како пијавица се слизна во грлото и чувство на гаснење му ја наежи снагата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ами веѓите? Види, види, жено, цели пијавици! Била, та се рекла песната: „Нешкините веѓи, црни пијавици".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
По ставата на чудовиштето се припиени илјадници пијавици - кој ќе ги напои со крв?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
А во оризиштата имаше најмногу пијавици. Таму ја заработив и љубовта кон планината.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А пијавиците откако ќе се нацицаат од крвта, ќе се подујат и ќе паднат на перницата од татка. 38
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Околу чунот облетуваа роеви пијавици, се лепеа по него, и видувајќи дека нема што да исцицаат, се откачуваа и ронеа во водата.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Беличот му пријде потсмешливо и бргу, ни окото да не му трепне, ја откорна пијавицата од ногата на другарот и ја зафрли далеку.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Мече ја крена десната нога, лицето му се грчеше од болка и уплав: меѓу прстите му се беше впила голема набабрена пијавица.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Налетав на дузина интелектуалци мудруваа гласно ко кучиња чопор се јадосав, сакав да ги ишамарам сите сметав дека тука не припаѓам воопшто Од сите тие повраќаници гнасни почна да ми се превртува желудник блеев ко теле во ѕидови празни во салата не видов ниеден згоден задник Се чуствував како бескомпромисен лудак од тие бескорисни пијавици гадни со дебели задници фотељи што дупат одвратни џганови интелектуални Отидов до паркот и налетав на старци заљубени парови се шетаа често во паркот не видов интелектуалци го вратив спокојот и срцето на место
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Продолжија да одат, но Мече газеше како на игли, плашејќи се пак да не му се закачи некоја пијавица.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ко пијавица се вовлекувам во агендата на твои идеи Во коренот на младоста црвен каранфил зажарува...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Дара од Чифлик ми тврдеше дека таа незгода со пијавиците најчесто се случувала поради крвта.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- Белки пијавиците ќе му ја намалат лошата крв, вели мајка, белки со нив ќе му поолесни.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се прашуваме дали, ако Кинеското дрво ни значеше исто како и нему (како и морскиот брег и рамницата во близината поради која мисли дека светот е тркалезен, Црнците, шумата, ослободената пијавица и мочуриштето кое се граничи со гробиштата и игралиштето, црквата, неговата куќа, олеандрите, палмите и комарците, дабот кој има лулашка направена од автомобилска гума, лулашка која треба да се поправи, вилицата на ајкулата, школките од левата и од десната страна, и гризот за доручек) - па, само се прашуваме.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Сѐ под шуле и под ѓонија се соѕида. И секоја греда до греда со пијавици ја врзавме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Но попот се бунел, пијавиците на набожноста му ја цицале крвта однатре.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
