плусне (св.)
Мудурот се поослободи и нешто се присети та пак плусна со рацете.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Најпосле се замисли длабоко и си рече во својот учен ум: – Овдека треба и марифети, не само сила – па како да се присети нешто по долго мислење и кроење, си рече: – Јас треба точно да ги научам сите водачи на овој бунт и од нив да разберам со каква сила располагаат и кои им се слабите страни, а за таа работа ми треба човек, што ќе отиде кај нив и ќе разбере што треба – и плусна со рацете.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Плуснаа првите есенски дождови и лапавици. Жолтите лисја паѓаа по земјата и ја постилаа.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Водата плусна по подот, а бабата скокна разлутено.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
А торбата се отвори, од неа испадна рибата и плусна во водата.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Бикот го отепа командирот на милиционерската станица, му ја распра утробата, черепот му го плусна, рече милиционерот и си ја поголтна плунката.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
