поврати (св.)
На Балканот разделените народи во променливите и нестабилни граници, во малите држави нации, не можат да се ослободат од митот дека некогаш претставувале големи царства и дека треба да го повратат стариот сјај.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Само така можев да си ја повратам таа нејзина близина, да го обновам детството во себе кое, поради неа, никогаш не ме напушташе, но чиј интензитет се смалуваше со текот на годините.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Тој веќе се повратил и се мачи да си ги најде нозете.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А кога на себеси пак се повративме беа го однеле в двор.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Ми се поврати старата живост и ведрина кои брзо ги препознаа децата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Светот ми се врти и ми се повраќа од него.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ќе ти се случат такви работи од кои никогаш не ќе можеш да се повратиш, па макар живеел илјада години.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Станав и со трчање отидов в нужник да повратам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дури сега се сеќавам дека само за едно би се повратил таму: да им солам памет на соседите околу, да им се жалам да им правам незгоди.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
И по поплаката кај командирот нивни не се повратија.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Малку ѝ се поврати бојата и изгледаше многу подобро.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дури откога плати, дури кога виде дека тоа биле всушност сѐ на сѐ некаде околу триесет долари, се поврати.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Во утробата му навлегуваше тешкиот здив на гниење и му ја заматуваше главата. Му се повраќааше.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се наведна напред и поврати изобилно на подот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се поврати од сите страни вревата на животот. –Чанга се врати! Да живее Чанга! Да живеат козите!
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Болката на душата е стара колку и човекот, екимот изумирал заедно со своите мевлеми, болката останувала како и да се преименувала, а сега тој доаѓа како ништо друго освен како подновен обид со неочекуван, а пресметан убод да навлезе не во душата туку само во мозочната ципа, за да го поврати човекот во оној канализационен жабарник што се вика нормален живот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ќе тргне и пак ќе се поврати.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
За кратко време свежиот воздух го повраќа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ервехе откако си ја поврати душата по среќното враќање кај своите преку границата, врвеше по истиот пат со своето ќеркиче, уште похрабра, со своето семејство во себе, уверена дека повеќе никогаш нема да го напушти, дека границите колку и да се излезени од пеколот ќе ѝ се смилуваат.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Изгледа им се притемни на сенките од повлекувањето, па наеднаш се повратија и ме зграбија.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
