погоди (св.)
Зошто, бре, не ме погоди в глава? Барем ќе ме спасеше...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Не можеше во тој миг да го погоди текот на неговата мисла.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Дали го погоди некоја загрешена бомба или се поштоми некаде со Грците?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Куршумот да помине покрај главата моја и да ја погоди неговата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Стрелајте од грб и гледајте да погодите уште со првиот куршум.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Куршум со куршум да се втасува и да се погаѓа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Куршум или парче од граната го погоди и што мислиш дека имаме време да ги закопуваме и да им пееме химни?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Еве ти ја кутијава со динамит... Обиди се дали би можел да го погодиш возов... Само внимавај, откако ќе заминеме...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ретко со едно мавнување да не ја погоди в глава.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Знаеше дека неколку пати и го погоди, но ниеднаш не очекуваше дека би можел да го совлада.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И ние само погаѓаме дали ќе ја зафати и шумата или ќе остане само во селото. 203
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го видов како падна врз најскриената соба, позади амбарите полни со жито, па ги погоди трепките, желни за уште сон, на прабаба ми, на најизмачената старица...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Многу ме погоди кога ми кажа дека играла многу добро чочек пред да... ја осакатите.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Велиш лошотилакот си сакал да го погодиш.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Мажот ѝ тешко го погодила оваа нејзина постапка.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Гледај ги нивните светли риги во темната вода и погодувај колку има до нашата светлост.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Го погоди болот на веќе расплаканата кукла.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Не постоеше физички чин, не постоеше гласно изговорен збор, што тие не го забележале, не постоеше тек на мисли што тие не биле во можност да го погодат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
А чорбаџи Сиве, за тие работи, секогаш им се најдуваше. Не одбиваше никого, но исто така не забораваше да се погоди каква работа ќе му сврши должникот што ќе се услужи со неговите пари и до кога ќе треба да го причека.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Имаше сплескан профил на римски цар од стара бакрена пара и тврди раце, и мавташе како мелница погодувајќи со секој удар.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
