пожар (м.)
Излезе од ровот. Отаде пожар.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Надворешните опасности, пожарите како овој, поплавите, одроните на планините, земјотресите, можат да го уништат мојот успех и да ја направат ништожна мојата идеја, да остане ископината како некој остаток од минатото.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Книгите и ракописите од оваа библиотека исчезнале од пламените јазици на пожарите.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Пожарникарите објаснија дека станува збор за дефект во електричната инсталација од кој е предизвикан пожарот.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
По пожарот почнаа да се прават куќи од камен и со покриви, најчесто од плочи. Нашата не изгоре.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
1. НА ЛАНСКИ ОГНИШТА НЕ БАРАЈ ОГАН - но ако ги вилнеел љубовниот пожар и ланските огништа стоплуваат кога во спомените да ти пламенеат можат...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Имотот што го имал во Езерец му го подарил на манастирот и тогај нашол мир: не сонувал повеќе пожари и не скокал во сонот.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Немир внесе пожарот во мојата душа, иако не гледав непосредно зошто би бил јас душевно вознемирен.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Агите долго не смееја да излезат од кулата, та ништо не презедоа да се спречи пожарот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
кога има големи пожари секое магаре во Македонија си мисли дека неговото рикање најдалеку се слуша.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Да јавиме ако некаде избувне пожар, да јавиме ако се случила сообраќајна несреќа. Но како да јавиме?
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
84. Додека сѐ уште чадеа илинденските пожари, бугарската влада навистина побрза да го испрати конзервативниот политичар и државник, туркофил и русофоб Григор Начович (1845-1920) во Цариград за да се погаѓа со Турција за правата на „Бугарите” во Македонија, а не да им дозволи на Македонците самите да се појават како фактор на преговарачката маса за сопствените интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
По радио јавија дека пожарот на Вардариште успешно е локализиран“ рече една од трите баби кои излегоа да си поседат пред влезот и да си помуабетат - небаре се седнати пред порти во некој далечен сокак од нивната младост.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Зад планина сончев пожар. Над реката самрак жеден.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
- Во мојот стан избувнал пожар! - им рече татко му на службениците во одборот и истрча надвор...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Онаа која признава само подлоги влажни
и мрачни, подземја непожелни
дома, избива одненадеж како пожар
лази по таваните божем по одбрано небо
без брзината на лебарките
глувците и осите.
Неприлагодена и грозоморна
без митологијата на старите.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Игуменот продолжуваше да им раскажува дека сѐ некоја несреќа го следела манастирот: токму кога ќе завладеела благосостојба во него - ќе зафател пожар и сѐ ќе збришел.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Знаеше за султани и паши, за паѓање на династии, за движење на војски, за мировни договори, за дервенџиската улога на Маказар во еден период, за шумските стопанства, за поплави и пожари.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ништо. Само едно сивило над кое поминал пожарот на староста и ги изгорел боите и сигурните линии.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ги видовме помориите и сушите, чумите и болештините, пожарите и скакулците.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
