полека (прил.)
Оди полека и наведната, повеќе држејќи се близу дебелите стебла.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во светлината на денот кој полека згаснува, дожд наближува.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Месечината полека започнува да се помрачува.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Вриежот во дворот полека стивна.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Магарето полека и претпазливо оди.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Да го гледаш и да го молиш и да те моли и двајцата раце сте престорени само да молите нешто да молите Дур да слета морна пеперутка и да те гушка и ти да ја мачиш и ти да ја убиеш со едно молчење на сите камења брат да им бидеш и да гледаш како нестануваш полека кожата како ја пробиваш од себе во попладнето од попладнето во припекот како се сокриваш и пак легнат точно кај што си да се најдуваш и да молчиш.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Тргна полека надолу мислејќи само на работата што требаше да се стори ноќеска и така речиси и не сети кога сурнал в река.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тоа се трупа полека по хумусот на мојата снага по мислата по сетилата по плодот на земјината кора.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Лонецот со вода се грееше на огништето и мајка ми со тенџерче ми истураше полека од истата, а јас седната во длабокото дрвено корито со миризливиот сапун генерално се триев и миев.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Тие едно по друго и колебливо станаа и полека тргнаа додека подолу не почнаа да трчаат.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Полека го зема клучето од ланецот околу вратот и повторно ја нави прекрасната минијатурна градина.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Медицинските книги тврдат дека поради апстиненција не се умира веднаш и дека лакомоста полека исчезнува.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Полека почнав да сфаќам дека нема да остане ни трошка од човекот што го засакав.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Чувствува внимателно и нежно допирање на мека дланка којашто полека се спушта на неговата глава.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Лесно се наведнува над неа, ѝ подава рака и полека ја извлекува од снегот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
4. будење Тогај се ведрам полека смеј се напоено време по тебе место мов израстуваат огромни мостови што укротени води ги враќаат во своите токови Оваа населба од сон заборави на лазење штом себеси и неа ја крена на крупните рамена свои
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Танасица остана така стаписана едно време и полека сфати дека не ѝ останува ништо друго освен да побрза да му каже на мажот што се случило.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Влегува веднаш по дигањето на завесата, бришејќи. го грижливо со четка фесот на чорбаџи Теодос, оди полека на прсти, зборува тихо плашејќи се од својот сопствен глас.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Полека да крка на спуза сѐ додека не се подигне кајмакот и кога просторијата ќе се наполни со мирис, тогаш се тргнува настрана, малку се остава да одмори од вриењето и полека се сипе во филџанот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Сега внимателно Србин ја здобави и тамам почна полека да ја врати матарката за да може камчето со лизгање некако да излезе одвнатре, кога, оној од зад ѕидот рече на цел глас: - Што се шуњате овде мајку вам вашу!
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
