пооди (св.)
Поодувам меѓу луѓето и слушам некои зборови и како познати и како непознати.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Поодиле внатре како кај нас и дошле до едно место од кај што започнувале да се делат штрковите по вилаетите.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ќе го сучат жените конецот и ќе поодуваат низ селото, сѐ така во одење ќе сучат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе стоиме и ќе поодуваме, ќе се собираме во витли и ќе се кинеме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Му се ниша и му поодува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
таму ќе ни судат и така не засурмуваат во вагонот небаре добиток за продавање и клан, клун, клан, клун, лазаме за Софија пооди, пооди, - запри, па пак тргни, а ништо не гледаме, имаше само една дупка во отворче одозгора, над нас и не знаеш кога се стемнило, а си заборавил кога било дење, денот и ноќта си ги смешале нозете, ги избришале границите и не знаеме дали сме поблиску до денот или до ноќта, само некогаш ќе подотвори некој, ќе ти остави кофа со вода и по едно лепче - камче за да ти ги скрши забите и пак ќе ја тргне вратата, ќе го штракне лостот, штрангата, а ние ќе го топиме 118
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Змејко пооде доста по голината и дури потоа се потргна од трагата и застана в страна.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Возот ќе тргне, ќе пооди и пак ќе запре.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И така, пооди до некаде и пак врати се.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас поодев малку, оти мајка не ме пушташе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мислам дека сум го згрешил патот, дека кон друго село одам. Чинам пооди, пооди и запри.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Поодува наваму-натаму и ги гази кошулите, фустаните, панталоните.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Чинам пооди, пооди и запри.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сета шума поодува, се поместува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Поодуваме вака, покрај штиците, и ѕиркаме низ дупките, низ процепите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Чинам пооди и пак поступи се. Подоближи се, па поврати се.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И така одиме низ полето, пееме. Пооди, пооди и запри.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пооде Јана по брегот и пак застана, загледана во зелените води на Тиса.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Пооди тој автобусот така што пооди и слушам тој агентот свика: „Стоп!“. Претрес и преглед ќе прави.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Потоа минав низ теснецот меѓу ракометното игралиште и фискултурниот дом, поодев уште педесетина метри и излегов пред Офицерски, на самиот почеток на главната улица. 64 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
