попушти (св.)
Де, бре, кај ја отера, му се насмеале луѓето, ако треба да ти попуштиме!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Нас, од порта надвор не нѐ попуштаат, ќе велат, глава не ни даваат да покажеме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Наеднаш нешто ми попушти и си плачам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој набој попушташе, од кога небото ќе се олеснеше, па можеше полесно да се диши...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Слободата овде е неостварен сон измеќари како во колибата на Том удри со камшик по ниските класи работата овде човекот го гнаси Та не сме саде ние, та не сме саде тука да фаќаме стресови и чиреви од мука стани утре порано за ситен минималец вени да ти попуштат за клет работодавец
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Луѓе мои, се колнам, тоа беше мајка, вистинска мајка, видовме како рацете на татенцето попуштија, се занишаа.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Не можеше да добие диплома, да матурира; на разговорот со директорот беше дрзок, и на овој му попуштија нервите, оти во есејот Лудвик беше направил некои неумесни асоцијации и за него, и за неверството на неговата прва жена.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Боге попушти да притиска на педалот за гас кога стрелката на патот му се изгуби пред очи, но колата ги фаќаше свиоците како нишалка на рингишпил - тамам мислиш ќе излета таа ќе се врати и ќе се исправи, и во наредниот момент е подготвена да ја повтори истата игра на другата страна.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ме трга нешто ко магнет и никако не ме попушта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ако попуштат веќе отпаѓа надежта да си го видат селото.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Сјај на невиност кој откри дека такви жени попуштаат.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Јас те молам попушти, оти самата чу со ушите твои кога кажа, дека ќе ја попрска куќава со гасие и ќе ја запали сосе нас.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ми ја држи раката и не ја попушта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не ме попушта рачето што ми се подава.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сигурно некој од нив ќе попушти во мачењето.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
И само што првите двајца стапнаа врз мостот, штицата попушти, плесна силно во водата и тие се спружија во реката со целата својата должина.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
И сите казни ги истрпува и останува ист: непомирлив, груб кон чувари и кон затвореници и попушта апсаната полека но сигурно и Џемал-ага ги заробува душите на управници и апсанџии.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Твоево подновено интересирање ме вади од такт. Можат некој ден да ми попуштат нервите и да ја извадам на видело.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Меѓутоа, трогнат од широкоградоста на постарите браќа, кои заради заедничкото дело биле готови да се откажат од најмилото на светот, најпосле и тој попуштил и ветил дека ќе молчи таа ноќ.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Болката од проектилот на чаталот попушти.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
