порасне (св.)
Твојот Адам без тебе и без Ева лута му остана само крвта за да им пали кандила на боговите може ќе ти пораснат нови раце никојпат не сум се родил заедно да се родиме!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
На челото твое глеј, желби се бројат, во срцето врело рој желби се ројат: - Да пораснеш голем, да надраснеш џин, на мама, на тато да си свиден син.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Три пати подолги ми пораснаа прстите три пати посилно стегнав со забите се наведнав и го префатив вратот на твоите камењари за да те бацам.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ти безобзирна сило што дивееш во височините што врзуваш облаци и одврзуваш јазли Порасни!
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Ние помисливме дека тоа недоносче штом ќе порасне, ќе окрепне и ќе ни подаде рака и ние со него да заживееме слободен живот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Беа секогаш оние северни ведрини, од кои мразот преку ноќта се стегнува како кремен, за некаде веднаш попладне само штом ќе почнат да капат капавиците, а веќе светлооката острина на цибрината ги маѓепсува со погледот на своите бели ѕвезди, и само мранзулите по стреата и по ветките ќе стасаат да пораснат надолу уште за една педа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
За небо човечност се симна небото За земја мажи порасна земјата.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Сакам да си играм со нив и да се борам со нив и да ги плукам и да ги тегнам девојчињата за прцлињата и да се ракувам со учителот и скришум да си ги бришам рацете од капутите во гардеробата и сакам да пораснам и да патувам и да се ракувам со сите луѓе од сиот свет и да се оженам и да имам многу деца и да одам во библиотеки и да земам книги и — сето тоа би го правел”, рече момчето гледајќи во септемвриското утро.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Штотуку комплетираните резултати за производство на сите видови артикли за широка потрошувачка покажуваат дека животниот стандард пораснал за не помалку од 20 отсто во текот на изминатава година.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во градот во кој пораснавме и ги посадивме засекогаш корените на животот, вистинските големи снегови исчезнаа засекогаш.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Кога порасна и дојде време да се жени, ниедна девојка не сакаше да се мажи за него. А и тој не сакаше да се жени.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Велеа дека се мали, нека почекаат малку, да пораснат вела некоја педа, та и нив ќе ги соберат.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Кога ќе изгубеа пораснат син или ќерка, го проколнуваа Бога што не ги зел нив.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Го разгледував скришум и размислував за промената кај него, пораснат ли е или ослабен?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Кога се доселивме во новоизградената станбена барака, ми се чинеше дека одеднаш бев пораснала и во оваа куќа треба да преземам улога на домаќинка.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Кога почнаа да доаѓаат родителите во салата закитена со знамиња и цвеќиња возбудата уште повеќе порасна.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Така, неутешен, го оставив човекот седнат на коренот од горницата порасната на овој присоен припек каде што живеат само уште гуштери и лути змии.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Така сакаше таа Марјанти на која ѝ се чинеше дека сме пораснале за војници...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Но, откако порасна направи дела од кои душмански племиња в страва се стресоа...
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ова беше предворјето на неговиот дом, сценографско решение на просторот каде што порасна.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
