послуша (св.)
Видоа дека тој миг можам и со смртта да сум среќна и ме послушаа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Ќе ме носите и ништо друго. Ме послушаа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мајка ми ми рече да не си играм на лулашки ама јас не ја послушав.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Келнерчето послуша со очигледен израз на одбивност кон гостинот.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Моите мисли едноставно не сакаа да ме послушаат.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Шишман се вознемири, но не можеше да не послуша.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Сликата ти е недофатна
божја, сатанска, бесмртна
бела, охола ало,
лакома суето, Киту
твојата јасна росна јарост
крвавиот рев
вресот на твојата пена
- грбна лавовска локна
зборот може поверно да те опише
од било која икона, лажен идол
-развратен знак на китоловците-
Милосрдна срж, срцевино, божилаку
казни ги поганите: скриј ја вистината
‘рскавицо на покајанието
послушај го умот на бога
Магу, уживач на морски бездна
- утробата на светот
Цицалче големо
лицето исцели си го од длабочини,
Ламјо совршена
прскава, мрсна, врела, отровна...
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Не ги послуша ударите под превивката, тие јасни опомени дека е еднорак и дека на Мирона вратот може да му се свитка само со ластерка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ами нешчо друго да направиме, ќе ме послушаш ли ти мене? — го праша по третпат и остро го погледна кон повреденото место.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Под креветот остана цел ден и молбите на Зоки не ги послуша.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Тоа е само инстинкт, кој не може да не биде послушан.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Човекот без брада послуша. Неговите големи надуени образи неконтролирано се тресеа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ако не ме послушаш, аир од очите да не видиш.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И тргна детето, ме послуша. Му кладов едно крајшниче леб в торбе, му врзав малку пипер в крпче и го пуштив, пушка да ме удри!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Но ако послушаа за тоа да не го гибаат Мартина, тие сепак мирни не останаа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ќе ми стане грев, и ќе му речам, зошто така се ништиш? Зошто еднаш не ме послушаш?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Послушал, го вратил ножот в пазуви. Не можел да удри в грб.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ја гледаше како се просребрува, иссвирувајќи пргаво низ дебелиот трупец, ја гледаше како тоне во неговата длабочина, сѐ додека не можеше да ја префрли преку себе првата вита штица, што ја извади; можеше притоа многу лесно, со сите примитивни лостови, од кои беше самоделски направен целиот тезгав пред него, уште во првиот следен миг да ги упати замавнувањата на таа подивена челична стихија во она место од трупецот, каде што му беше потребно нему, а пилата го послуша и писна.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Прости, - го прекина таа, и не послушувајќи го, стана како нешто да ја чека, но отиде само до нишата од кујната и се врати со шише, чашки и пјато.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
А Белото јоргованче тагуваше и длабоко се каеше што не го послуша своето другарче, Синото јоргованче.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
