поткине (св.)
Мажите само стрижат со очите и ги поткинуваат солзите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И наеднаш коњот 'рзна и му се поткина 'ржењето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ако ли пак си играла мајтап со мене, ќе ѝ го поткина вратот со секирата на прагот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Над дрвото му висат поткинатите реси од месото, расчешани и речиси светнати од триење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми свират воени труби, музиката го поткинува снегот и ја полни сета вселена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе ти дојде за смеење, па ќе се сетиш кај те водат и, смеењето ќе ти се поткине.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе пречекорам двајца-тројца и ќе запрам со дишењето, ќе го поткинам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И во смеењето шмрчка, а очите само му поткинуваат солзи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ме пуштија, а тој го отвори пликот, досието мое и почна да тревливи, да ги прекршува веѓите и да му се поткинуваат зборовите: марш, марш, марш!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама, тој никако не попушта. Ме стега околу гушата, ми го поткинува дишењето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само да не е некој фукара работник, селанец, та опашките сечи, поткинувај колку што можеш повеќе — го утеши детето Толета и го стисна за рака.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Да те нема! Поткини си ја шијата! - му свика Коле.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Бабата ја подава својата карта, наводно не стигнала да ја поништи, „разбијачот” го поткинува, полн со разбирање за тешко подвижноста и габаритот на госпоѓата во години... а таа под рака му ја подава на дедото.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
- Да те нема! Поткини си ја шијата! - му се развика Коле. - Пушти го, - реков.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
