потпорасне (св.)
Да потпораснеш, да се напласти снег повисок од твојот бој, утринум рано со бадник и со торбуле да чукнеш на вратата на дета ти, тетка ти, да ги затечеш покрај огниште, да им бакнеш рака, да те благословат; нешто потоа, како во сон да видиш една огромна смрзната река во која се фрла крстот и по него се фрлаат и неколкумина за да и на овие свои години пак да не можеш да сфатиш дека сето тоа било една обична рекичка, мал јаз, еден поп и еден огромен крст и молитви што се издигаат до небесата...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Не му се чекаше да потпораснат за да ги продаде некаде по пазариштата за робови, а да ги истепа или исколе сепак имаше душа во него.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
И тоа што остана, а малку беше способно, го собираа и одвај чекаа некој да потпорасне и во бој.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Јатрва ѝ Митра, која цела година гледаше кај мава Доста, побрза со задоволство да ѝ соопшти дека попот отишол кај Жиовчеви со услов да и венча децата кога ќе потпораснат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Потпорасни, ми вели, ми здодеа уште да чекам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Два дена не се бричел и сега се гледаше дека брадата му потпораснала и на неа се беше фатила прашина и пот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Најмала остана, ама откако потпорасна и се извиши не беше повеќе дунда, туку обратно, танка како прачка.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Но, неговата одлука да се откаже од веќе родениот и потпораснат син, заради раѓањето на друго дете, со оваа друга жена, како да го порази.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
ЛУКОВ: А подоцна, подоцна, кога потпораснавте... сте се виѓавале ли со него?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Тато се шегуваше со мене: „А ти - клучарче на тато! Што ќе речеш? Ми се гледаш некако потпораснат, позрел“.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
