потсуши (св.)
И мравките, ене ги го изнесле својот одвишок од храна да го потсушат на благото сонце да не им се расипе од зимошната влага, а мрзливиот штурчо дебне отстрана да може да крадне некое и друго зрнце, оти прегладнел за овие три четири месеци лежење под снегот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Една желка се вози на потсушената трева над реката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се истопи снегот, се потсуши земјата и набабреа пупките на дрвјата.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Црни топченца - како јадро црно монисто - може ѓердан да нанижеш додека се меки, откако ќе се потсушат - игла не ги дупи!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
И така замешај го, размеси го, направи неколку лепчиња. Па остави ги, отскриени, за да се потсушат. Да не можеш многу да изедеш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Вака, потсушено може да трае дури и за в година, ако не го „сомелат" пролетва.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дреите спрострени на жолтото, како килибар песоче, десно од колјата, сигурно се потсушија веќе. Треба да се испрскаат. Водата и сонцето најарно ги белат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Накиснало од зимните дождови и од стопениот снег и ако не го проветрат и потсушат ќе и проникне и ќе останат без храна.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
