праша (св.)
Не ме гледаат убаво, не ми се познава сѐ на лицето и ме прашуваат, каква ми е косата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Зар ќе нѐ водат во машки логор, прашуваме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Каде е сега, прашал.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Поправо, сѐ ни текнува одеднаш и не знаеме што да прашаме побргу.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ гледа, и како да прашува што чекаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сакам да го прашам дали ги виде ѕвездите, но во затревените падини пред нас се гледаат само нежните главчиња од боливачот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Луѓето те прашуваат кај да одат, а ти не знаеш што да им кажеш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе направеше мала починка и ќе нѐ праша дали слушаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Вие не носите крст? - ме прашува познаничката. - Не - велам.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Што станало со мачката на директорот?“ ги праша не очекувајќи чудо - чудата лазеа околу него со жилавост на пиреј и троскот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Генералот се поздрави со командантот и го праша сѐ додека му ја држеше раката: - До границата колку е далеку?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Да не е опиум? - несмело праша некој.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Не ни можев да речам. Не бев ни прашан.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
- Зошто не му речеш на тато да те однесе на лекар, други очила да ти дадат - ја прашав подавајќи ѝ ги очилата. - Зошто де, од мукает, а и татко ти е зафатен.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Ги погледна двајцата уште еднаш и рече: - Деца, - рече, - штом како човек ме прашувате, како на луѓе ќе ви кажам:преку планина ни пиле не може да прелета.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
„Ноќеска ли?“ праша. „Ноќеска ли пукаа во него?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ни се седи, ни се лежи. Постелата стои некрената и јас ја гледам и само прашувам: кој ја испразни толку постелата, боже?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„Кој си ти, господине?” - праша со стравопочит скромниот битолски метлар на ладино, насетувајќи го одговорот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Каде сѐ не прашувал каде може да се купи таков, жолт путер (каква чудна тавтологија, рече, но вистинита е, и неопходна да се опише токму тој путер); низ годините, по сите градови, по целиот свет, барал таков путер; путерот му станал опсесија, еден вид пасија; но никогаш и никаде не сретнал таква боја и таков мирис.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ако се случеше на пример да го прашаш кого го чека во овој ходник тој можеше да одговори дека може да го чека кого сака и дека тоа е негов личен проблем.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
