престраши (св.)
Ако во неколку моменти престраши да се подзагледа, сепак ништо не виде зашто веднаш почнуваше да му се врти во главата и пред очите му стануваше матно.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
И така двете сестри да му брзнат вода со устите меѓу ципињата и детето ќе се престраши.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се разлеваат кристалните гласови од жените, небаре камбани на студен Велигден, а јас се мислам како да се престрашам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
После сето она што го минавме на претходното место воопшто немавме примедби на куќава, но набрзо по вселувањето секое утро почнав да забележувам траги од тела на некои крупни бубачки по тепихот на долниот кат; случајни, како мртви глисти на улица после дожд; а кога прв пат ги здогледав, личеа на топченца волна или парченца кал од детски чевли, или, понекогаш, ако завесите се навлечени, толку потсетуваа на дамки од мастило или темни изгореници што се ужаснував, бидејќи, уште на самиот почеток, тој дебел тепих ме беше престрашил, па првата недела чекорев по него посакувајќи чевлите да ги прождерат моите боси стапала.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Почекав, нема ништо и се престрашив да ги отворам очите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сакам да го прашам нешто, ама не можам да се престрашам. Се ребрам само.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И човекот се престрашува и иди да ме одѕида. 240
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се престрашив и викам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пушти рака и ме фати, се престраши човекот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Па ќе се престрашам, ќе одам да го барам, натемаме натема.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мацко се престраши... Како тоа - да фаќа и да јаде нешто што е живо? Тоа никако!
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Се престрашувам, па му велам: - Со пиење не се враќаат децата, му велам, ако ти е за децата. - Какви деца, вели, кој деца?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Но дали од што се удри при паѓањето, или се престраши да не почне сега и да го тепа, тики се развика божем тој го турнал и за час дворот се наполни со луѓе, а меѓу нив и двајца заптии, па нему не му остана ништо друго туку да избега.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Се престрашив и почнав да викам: — Има ли Југословени, има ли Југословени?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме престраши некаков удар по надворешната страна од прозорецот – се свртев кон таму, немаше ништо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
