претече (св.)
Само нѐ гледа и ѝ се полнат очите со солзи, ѝ претекуваат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И после чувме дека виното претекува, и Левтерија се тргнува, како кога ќе се разбудиш од некој страшен сон.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Исполнет сум. Претечувам Од ѕвезди, од песни Со кои ги залечувам Невидливите арабески Изрежани по суштината Моја, по внатрешнината, Од која се лачат и зрачат Моите певни стихови, Моите копја и штитови Со кои се бранам и напаѓам Крај кон се раѓам и умирам (Пак и пак и пак) Се чини, така ми е судено Да сум стишен и извишен знак. Зрак.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Го отвори шишето шампањско според автентичниот ритуал, се слушна малата експлозија, тапата невидливо одлета, а пенливото вино претечуваше од трите чаши.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
а возот само си пуфка, си штрака на шините, и од тоа не се слуша многу нашето викање, грми, не чувме и кога грмнало небото и туку - удри еден дожд на вагонот, штрака, така, така, така, како да работи машина за шиење, ако си чул, ама кај ќе чуеш, кај нас се шие на рака, колва озгора дождот, и почна да претечува од тоа отворчето одозгора, почна да капе, да навева и ние се креваме замелушени, ги креваме главите, зинуваме со устите и чекаме водата да ни капе на јазикот, се поттурнуваме така подзинати нагоре, ко штркови во седело, а дождот си шие одозгора, си колва и нѐ понакрева, нѐ наживнува, ама после не се легнува во сламата, сламата се раскваси и сите болви наскокаа на нас, ни се пикаат под пазуви, под гуша, под ногавици, и боцкаат, дупат, ти ја пијат крвта, тоа што останало од крвта, колку едно песочно браздиче, и така паткаме, два дена и две ноќи паткаме, а може помалку, не знам...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само се претура, а никако да се испразни, да претече.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ти врие крвта, што се вели, претекува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А сѐ почна од утрото. Додека на внатрешната страна од бонбониерата „Те љубам“ запишував нешто за меланхолијата, ми претече млекото, а кога го тргнував тенџерето, палецот ми се залепи за проклетата рингла.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
2. Од збор до зло-дело
Се згрозив, Бела Троице18живата реч ја сведов на зашеметен шум
зелен страв и црн смев
иронија
алегорија
карикатура
убавото го нагрдив
оти видов
на секоја педа од домот мој
похота по туѓ имот
стрвност по стихијност
ставање рецки на почеток и крај
во историјата
(за да може да се викне „мое“
и да се потегне!)
оти видов
луѓе се насладуваат во јадот на ближниот
се ситат ненаситно
еда просто ситење својствено човеку
створу божјему, ѕверу, укору!
оти очите ми претекоа од гледање
зборот ми се преврте наопаку
- опак камшик
очигледен!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
„Точно е, јас `рзнувам“, претече во него се. „И лајам како мачката на еден Каин и еден Авел.“ „Па?„ Адвентистот гледаше во него, во својата смрт, беше слаб и набиен в кожурец на неизлез, беше бессилен дури и да помоли за милост.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Секогаш кога ја прекинуваше работата за паузата за спиење, Винстон настојуваше да не остави на масата незавршена работа и секогаш кога ќе се довлечкаше назад, со залепени очи и сиот вкочанет, ја затекнуваше затрупана со нов куп книжни трубички што ја покриваа како снежен нанос, закопувајќи го говоропишувачот и претечувајќи на подот, така што негова прва задача беше да ги среди ролничките во колку толку уреден куп, за да си ослободи простор за работа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
