прирече (св.)
Не знам веќе што да приречам, кој збор да го одберам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Подоцна се сетив и на она легнување во сандакот, што Ристе патем ми го прирече.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Нешто му дофрли или му прирече, но тој воопшто не реагираше.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Мече сакаше уште нешто да прирече, но Беличот нагло го сврте чунот накај една од малите купи, обраснати со шавар, што стоеја сред водата како острва.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ова е граѓа за народскиот стереотип.
Можеби баш затоа, ако со безизразно лице тврдите дека машката хомосексуалност подразбира збир нестандардни културни практики, а не само некои нестандардни сексуални практики; ако приречете дека постои некаква машка геј- култура, ако навестите дека мора да има некаква поврзаност помеѓу некоја конкретна сексуална определба и некаква наклонетост кон извесни културни облици, веројатно луѓето веднаш ќе ви се побунат, ќе наведат илјада и една разни причини зошто такво нешто е невозможно или бесмислено или навредливо и зошто секој што мисли поинаку е заблуден, сосема старовремски, морално сомнителен и политички неодговорен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
А бе ние повеќе пати си пивнуваме, - прирече тој скромно. Тие зборови го жегнаа Коча.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
А некој друг од мајсторите прирече уште: „Сега ќе биде што ќе биде - “.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
