продава (несв.)
Не мрда! Ништо не се продава! Од што да се живее?
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
АЈВАР Испеков пипер Направив ајвар Продавам тегли
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Заработуваа од туѓиот труд. Продаваа книга со туѓи мисли.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Го краде оловото од глупавите статии во весниците и прави тегови што им ги продава на пазарџиите.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Кревок е светот во кој принцезите им го продаваме на варварите за по две години мир.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Во Лерин запознав еден постар господин кој продаваше весници и цигари во трафика.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Тоа беа оние исти германски војници, кои раното го видоа како продава млеко.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Таа често плетеше такви чорапи и, веројатно, ги даваше некому да ги продава.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Робовите тазе беа донесени од борбите по Србија и неколку дена на ред ги продаваа овде, врзани во синџири и целите испарталени.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Купуваше и продаваше сѐ на кое можеше да спечали.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Соништата ги продавам за повеќе да не се разбудам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Јас нема да го продавам автобусот на друг.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И после мечкарите кубеа влакна од мечките и ги продаваа за од уроци, за од почудување.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Натовари кола с жито, спрегна си волове, па си тргна в град на пазар жито да продава.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Имавме десетина овци и кози и произведувавме сирење, но ние јадевме урда и матеница, а сирењето го продававме за речиси ич пари...
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Зема дедот Петко заире; носи стока, а Мице ја продава и пишува „приход расход" и по пет шест години, кога си ја видоа сметката, уште малку што не излезе должен дедот Петко.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Не дотраја, не дочека да види дека научив да делкам, и дека не треба од срам да ме продава на ѓупци.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Двапати го продаваа и пак се враќаше дома. Од преку седум села се враќаше.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Еден овдешен граѓанин вели дека доволно е да имаш малку памет малку среќа ил само среќа и иницијатива, за да можеш да спечалиш барем толку за да се нахраниш со она парче леб и риба што се продава во кајаците кај „Галата“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Улицата остро свртуваше и завршуваше во долги скали што водеа во една потоната уличка, во која неколкумина тезгаџии продаваа овенат зеленчук.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
