прокоба (ж.)
Потоа ја оттргна мислата која му се стори како прокоба.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Низ оваа слика ние ќе му ја соопштиме на светот нашата мрачна коба и мачна прокоба.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
И се плашеше секој прокоба некоја да не го стемни И фатен да гледа како го спепелува месечијната И во смил како го престорува: - Тој што ќе го прескочи Светото дрво, Се на смил и на гороцвет што личи – ќе управува.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
- Во колипката, Мајката го осознава последниот таен чин на бесконечната обнова на величествената прокоба на змискиот праотец, звездениот двигател, кој низ постојана жртва ги совладува демоните на минливоста.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Те молам: пушти ме во одајата на прокобата и јас ќе видам: ќе прочитам, ќе го растолкувам напишаното и мирот во тебе ќе се всели, и во твоето царство.“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И самата не знаеше како ѝ избегаа од устата тие пакосни зборови што беа толку блиску до клетва и прокоба.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Колку и да звучи чудно, отсекогаш имав некоја прокоба дека мојон дар, во кој полагав голема надеж, ќе биде залуден.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
