промаши (св.)
Кожата на врвот на показалецот стана жешка и отрпната додека го вртеше тркалото како ќе му дојдеше не знаејќи не ли промашил само малку пред тоа со иста комбинација.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Си успеал да ја промашиш провалијата и тоа ти дава огромна надеж.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Минуваше низ улиците со слабокрвни дрвореди како низ куп промашени разгледници.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Скенерот ми е премногу софистициран за да промаши таква комбинација.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Тој сакал на германската публика да ѝ даде нега која ќе ја излечи од нејзините повоени чувства на лишеност, изолираност и болка, што ѝ ги нанеле очајничките промашувања на нејзината родителска држава.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Без збор ја затвори вратата. Ова беше крај на една промашена врска.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Исто така, сметаме дека конечно се созреани условите, сосем легитимно, да се постави прашањето за потребата од преиспитување на уставниот концепт на траен мандат на судиите, со сите негови позитивни и негативни аспекти – којшто кај нас се покажа како комплетно промашување, бидејќи наместо да стимулира независност и објективност на судиите, тој се извитопери во концепт кој поттикнува пасивност и незаинтересираност на судската фела за реалните проблеми на луѓето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
А ти можеш да појдеш на бањање еден блок подолу од капелата, таму им се спалните. Не можеш да промашиш.
„Малиот дожд“
од Томас Пинчон
По втор пат влезе во шаторот, нанишани внимателно со многу концентрација, но пак промаши.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Кога ќе излезат од вода, од гаќите и од под гаќите им капат само промашувања.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Многу се разлути кога, поради големата возбуда или преголемата смрдеа, го промаши дивјакот.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Но, најлошото не било да сретнеш туѓи прсти во твојот фишек за семки, туку ако го промашиш семкарот.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Како читател често насетуваш (но неретко знаеш и да промашиш) во која насока ќе те одведат зборовните игри...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Ми се крши ко суво стаклено цвеќе
во раце, под нозе, на срце
во мозокот ми удира
ме заклучува ко да сум казнета
со катанец, од надвор
правам сѐ да ме нема
можеби така ќе се спасам
ќе фатам џенем некаде усвет,
некаде кајшто никој не ме знае
и нема да му падне на памет да ме оспорува
оти такви работи не им паѓаат на ум на
нормални луѓе
ама овде сѐ е можно
овде ние не сме ние
светот е превртен наопаку
ние газиме по шилци
ако нив ги промашиме
ќе нагазиме на мина
ако неа ја промашиме
ќе се фатиме во стапица
ако и стапицата ја промашиме
ќе удри гром
ако и громот нѐ промаши
ќе се изедеме еден со друг.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Во тој миг занеме и Светлана. Сѐ уште ѝ беше во умот крвавата промашена врска со Ѓорѓе.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Најпрвин изнудувајќи од нас признание за покаеното и невешто промашување, како да знаел за нашата несовршена природа, наклонета кон грешки.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Овде Глигор и Арсо го чекаат бесилото, а за Џемал-ага овде е спас и живот, темна среќа на човек што својата среќа ја промашил и ја загубил засекогаш меѓу слободните луѓе.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Пукаше - промаши. Не стаса пак да ја наполниш пушката, те апна секирана моја.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Шибај, обиди се! Со негова лута пот течеше полека во неврат и времето, како што течеа од празно во пусто и промашените комбинации.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Истите тие што со задоволство ги таманеше во станот во Скопје, за Ружа секогаш беа промашени, обична помија.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
