пропозиција (ж.)
За да има дословно значење, реченицата мора да изразува или вистинита или лажна елементарна пропозиција, која им доделува извесна дистрибуција на вистина или лага на елементарните пропозиции.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
За натпревари свириме и пееме нешто покомпликувано, според пропозициите.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Во тој случај се смета дека сложената пропозиција е вистинитосна функција на елементарните пропозиции за кои се зборува.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Автентичната пропозиција ги отсликува можните состојби на работите.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Освен веќе споменатите дела, негова најчиста работа во тој домен е Театарскиот чин (1960), за 1-8 изведувачи, кој предвидува низа пропозиции кои наликуваат на игра (играта секогаш има општествен карактер!) низ која изведувачите треба да одберат работи кои потоа ќе ги фиксираат како улога, но така што улогата го отсликува нивниот статус во реалниот живот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
