простирка (ж.)
Ходникот баздеше на варена зелка и на стари простирки.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Своите посетителки од селото Паца ги седнуваше на стол покриен со простирка со реси и ги послужуваше со по лажиче слатко во едни тантелести чинивчиња како напрстоци.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Откако сѐ извадија од ковчезите и купија од дуќаните уште дарови не само за зетот и за неговите роднини, туку и за сите што беа поканети на стројот, и се послаа простирките и по должината на целиот двор, пред лицето на куќата, од каде што ќе доаѓаат гостите, таткото нареди да се запалат фенерите на улицата и ламбите во одаите во чардаците, макар што не беше стемнето и се гледаше добро од дневната светлина...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Потоа најде една празна вреќа, ја посла во аголот од тремот, веднаш до вреќите со компирот, па ја пренесе тука срната и полека ја спушти на простирката.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Сѐ уште се обидуваше да не гледа многу црно на работите, сѐ уште очекуваше ноќеска небото да се доистресе, да се истури по земјата, правејќи простирка подебела од половина метар.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Секој проматар, како што од нив бараше Брчалото, мораше својата пластична простирка да ја постели на горната страна крај плетот што ја оградуваше нивата на Митрета Маторицата, така што проматарите да не бидат распласнати кој каде ќе стигне, туку да бидат во еден ред како под конец.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Седејќи на простирка, или бесцелно шетајќи низ улиците, тој постојано играше.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Едно парченце од коралот, малечка розова витка, како шеќерна пупка од ружа за на торта, се стркала по простирката.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Штом се врати, ги симна алиштата, суви како пуканки, на низата од чисти простирки што таа претходно ги рашири за тоа.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Е сакаше Мајка повеќе да ме товари на ова патување, макар што имаше уште многу, многу да ми даде за носење: убави кошули, со свои раце навезени за својот брат,за своите снаи, внуки, простирки и облеки, кои било ред да се однесат, но поради границата останале кај неа.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Над широката работна маса, врз која беше послана зелена простирка од чоја, беа налепени нови пароли: Со Сталин во комунизмот!
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Со првата голтка сладникав пијалак, му доаѓа сликата на Јана како се сонча грбешки на сламената простирка, по куси машки пантолони и откопчан елек.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Широката маса беше покриена со зелана простирка, наменета за свечени прилики, а среде имаше вазна со цвеќе.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
