проѕирка (ж.)
Од онаа страна на ѕидот Од оваа страна на ѕидот Ѕид прегратка Ѕид за кршење глава Ѕид магија Берлински ѕид Ѕид фуснота Ѕид без ѕирка и проѕирка Ѕид пророк Алтернативен ѕид
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Последните зраци што успеале да си најдат проѕирки низ големата крошна на брестот што стражари пред фабриката Мичурин, се имаа раздробено во безброј златни зрнца по нивните коси и алишта.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Токму заради тоа сакав онолку колку што можам да те наведам како полесно да го совладаш лавиринтот и достигнеш до проѕирката и полесно да ги пронајдеш твоите два подградни дара.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Шеташе со својот поглед како да ја бараше проѕирката на спасот за да го закова во зелените очи на својата Срцка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Змејко беше едно од децата и стоеше со сите разбудени ѕидари на една проѕирка и гледаше низ неа по цели ноќи, сѐ додека не дојдеше по него татко му и не го одведеше до леглото.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Миризбите слободно шетаа и под втората и под третата плоча, се креваа од снагите или алиштата, се провираа низ сите ѕирки и проѕирки, му се пикаа на човека во нос, го замелушуваа.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Тој и самиот ја земаше мистријата и малтарката и малтареше, „Да не остане“, како што велеше, „ни ѕирка ни проѕоирка“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Порнографијата во продукција на Фалкон стјудиос во 1970-тите го даваше визуелниот соодветник: промовираше модел на геј- секс како благотворна, опуштена машка размена помеѓу другари соиграчи што меѓусебно се почитуваат, а на пленетите гледачи им нудеше танталски проѕирки кон некакво геј- другарство што истовремено е и сексуално и братско, инклузивно и нежно, мажествено, но без осуди, на сечија радост лишено од улоги, хиерархија и сексуална различност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Низ која ѕирка и проѕирка се вовлекла, кога такви во малата одаја каде што лежеше Лена Липовдолска, немаше?“
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
