пудриера (ж.)
Брат ми ѝ објасни дека пудриерата ја купил во некоја старинарница, а мајка ми обожава стари предмети, колку постари- толку повеќе ѝ се допаѓаат, а од ова огледалце просто не може да се одвои. Го носи со себе каде и да оди.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Пудриерите со камена пудра, шишенцата со парфеми, убавите чанти, свадбениот подарок од Френк, кој се состоеше од комплет четка за коса со сребрена заднина и еден чешел, сите тие нешта и други работи таа не им ги даде на своите ќерки, на кои Даниел би можел да ги види, туку на некои небитни познајници, каде што беше многу мала можноста неговите очи, кои секогаш ги гледаа тие нешта, да ги забележат.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Мими ја клава пудриерата в чанта.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Мими ја отвора пудриерата, гледа дека е нацрвена по образот, се колеба малку дали да се обрише, но пак остава така.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Мама го натопи тампонот во сребрената пудриера, а креонот и сенките мораа да го осомничат овој лик: таа сцена на бесконечна љубов.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
