расточи (св.)
Го чекав, со по некоја мисла што ми заминуваше и се враќаше, а беше густа и леплива, како летното пладне, и не можев да ја расточам.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Се потркала така и папса, се расточи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
