расцутен прид.
расцути св.

расцутен (прид.)

Тоа цврсто безоблично тело како гранитна карпа, со рапава црвена кожа, ја имаше истата врска со телото на девојка, каква што постои помеѓу плодот на розата и расцутената роза.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А чичкото молчи и гледа во расцутените трендафили.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Границата не можеше да ја подели миризмата на расцутените јорговани којашто ја зајакнуваше здивот на од брановите на сините езерски води.
„Граница“ од Луан Старова