раче (ср.)
Штом ме виде полета кон мене со раширени рачиња: - Тато, тато, да видиш!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Во другото раче нежно го држи букетчето со жолтите јаглики.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Златко гледа во нив, потоа кришум погледнува во своите меки, нежни рачиња. Гледа и не може да издржи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Мислам и тоа се пресега со студените рачиња кон топлината.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не ме попушта рачето што ми се подава.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Насади ги под прав агол, без агломер, со добра волја и, ако ги негуваш по правилата на геометријата, секогаш ќе можеш да им го пресметаш периметарот за да бидеш внатре во него, зашто го знаеш дијаметарот на рачињата што гушкаат и ноџињата што цупкаат околу тебе.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Речиси гледам како му се налеваат ножињата и рачињата, се познава мешето кај му е.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дедото дремеше, а бебето мавташе со рачињата за да му ги ишка мувите пред носот.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
На надворешната порта се слушна ѕвонот од ударот на металното раче врз прикованиот метален круг. Ѕвонот се повтори три-четири пати.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ја фатив за рачето и си појдовме дома. А таа беше молчалива и тажна. Тагуваше за отсечените елки.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Белите рачиња на убавицата влегоа во неговите дланки како топли крилја од гулабица.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Ја зинува устата и ја позема цуцлата, прета со рачињата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се престорува твојава кора земја и скриени во неа ќе останат рачињата што те прегрнуваа . . .
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Во една таква квечерина неочекувано вообичаената тишина ја наруши звукот од ударот на металното раче на капијата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Најпосле навалицата ги протуркува низ вратата, раката на мајка ѝ го пушта нејзиното раче оти треба да се отклони малце и ене ја купува еден заграб свеќи и успева да се добере до нив.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Кого го удриле, кого за гуша го фатиле овие бели рачиња, та да тргаш мака за татко ти во туѓина?
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Денес јас сум среќна братче ми се роди секој ден в училиште за раче ќе ме води.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Тоа плаче - ќе излета: го шири и го собира мешето и претка со рачињата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На овиснатата глава на петелот во рачињата на внукот на Петра никој не обрнува внимание.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Таа ги стокми рачињата како за молитва и почна срдечно, молбено: - Мајко на северните езера и шуми!
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
