реалист (м.)

Меѓутоа, како трезвен реалист, тој веднаш побарал од своите другари во Бугарија по секоја цена да пронајдат друг динамит и да го испратат во Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Никому нема да му ја продаваме, никого нема да го одбиеме и за никој нема да се двоумиме да ја пружиме –  правдата и правичноста. (Заклетва за должноста судија) Луцидната и прониклива римска идеја-водилка за примарното значење на тужбата како средство со кое се стигнува до целта, спомената во воведот на книгава, ќе ја споменеме и на крајов –  бидејќи таа, за среќа, повторно воскресна во правните научни кругови кон крајот на XIX век, под влијание на англо- саксонската и американската правна традиција, во правецот на познатите т.н. правни реалисти. 
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Реалист по природа, по сите негови согледувања и анализи, Еванс можел сосема слободно да заклучи дека и покрај желбата за обединување на Македонците во една независна и самостојна Македонија, што и тој им го посакувал да го остварат како нивно право, Македонија како таква „не може да егзистира“ и дека е тоа „непожелно“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Едниот вели дека ако на сон газиш во лајна ќе се поболиш Другиот му одвраќа дека се тоа бабини деветини Во лајна ако газиш само ќе смрдиш додава суровиот реалист
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
- Јас сум реалист – ми велеше Кеавиер, додека, пред Халите, го пиевме топлиот џем од палачинките меѓу прстите – сета наша литература е реалистичка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Најнапред во своите дела венчаваа млади девојки за гробови и му го потставаа на народот изборот на смртта како негова одлука, а денес еве тоа свое „поетско завештание” го претвораат, овие жаргонски реалисти на смртта, во свое политичко дело.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Се чини дека големиот реалист со тоа се свртува од природата.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)