речит (прид.)
Толку беше речита во првата верзија што често ѝ се провлекуваа зборови и од втората верзија.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Одовде се слушаат со восхит
смерните и речити сончеви беседи
при изгревот и залезот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
За време на една седница на тој собир, тој се појави, енергичен и речит, полн со снага и неуморен.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
— Иди, доведи тој магаре коџабашијата да видиме што ќе речит на овој лав.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Азијански, пак, насочува на нешто спротивно, на прекумерност, многузначност, извештачено започнување со дребулии и итро, речито заобиколување на јадрото, субјективно, перспективистички свесно "лажно" прикажување.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Брз речит одговор би бил дека нашиот вид е дефиниран со нашите огромни мозоци.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Фигуративна солца, речита без реч! Неповторлива алогиа! Кодирана схизма!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
(...) Пансексуалната метафорика (на Марино) на прв поглед е доволно речита: фалусот е „вљубено копје“ или „слатка стрела на љубовта“.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
