сатир (м.)
- Иноверците, - вели Сатирот. – Само толку можам да ти кажам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Одеднаш: си се чудам на умот. Што ми стана што така ми се виде. Она со претседателот и она со Сатирот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Додека јас така уживам од самозадоволство во својот претседателски кабинет, Сатирот ја смислил работата и неволјата еве ја наидува.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Немајќи друг избор, се вртам уште еднаш да погледнам кон Сатирот и тамам погледнав на која колчето на коешто седеше кога одеднаш еве го Сатирот зад мене.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Уште Сатирот не заминал, човекот што праша се најде кај сопственикот на убиеното куче. Му вели: - Комшијата. Сигурно знам!
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Во тој миг, забележав дека најмалку пет деца, што машки, што женски, застанале крај мене и ме гледаа раскикотени, како сатирчиња.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Сѐ уште само еден дел на телото се ослободуваа сонот, сатир, се префрла од клепките кон слепоочниците и те стиска со своите козји нозе.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Хм. Потоа, не само Европа туку и Америка навали на кај нас. Само Сатирот е несреќен.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Сепак, сонот како горски сатир, невидлив и присутен, му ги полнеше ушите со магиски шум.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сатирот, неговиот телохранител, седи на едно колче тука, малку понатаму, некако како зад нас.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Сатирот е унапреден. Тој е тука со овие луѓе меѓу кои се наоѓам и јас.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Ова е да штукнеш од умот. Испаѓа како јас претседател, а не Сатирот мене. Ама секогаш ебаниот е ебан.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Јас од очај што не сфаќам што сака претседателот, беспомошно погледнувам кон Сатирот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Зашто тука на површината од брегот имаше слики со хеленски лавови и медитерански јарци, девојки со месо од песок како зрнесто злато и сатири што свират на изрезбарените рогови, разиграни деца, расфрлано цвеќе долж плажата и јагниња што потскокнуваат по него, музичари што пребираат по нивните харфи и лири и еднорози што јурат низ далечните ледини и кории, разорени храмови и вулкани. 82
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
А лизуркото! Сега го препознавам. Тој е телохранителот, оној сатир на претседателот на Републиката.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Владе Кумбар, армоникашот, мал сатир, потклекнат, се накривуваше според ритмот на мелодијата.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Другиот е она човече налик на калемено од кловн и сатир.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
