свадба (ж.)
Сѐ почна на свадбата моја, вели, мажот ми го зедоа од венчавка, од пред олтар, вели, после ги зедоа и браќата негови и таткото нивни.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
За нецела година договорија и свадба.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
- Магарето на свадба носи вода, - рече друг.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Но за свадба не се фаќа кусур.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
си ја сонувам свадбата своја на бродот, над мене крикаат галебите и ме удираат со клунот и со крилјата, ми го туркаат венчето и ми го дрпаат превезот, ќе удрат во мене, па ќе удрат со мевот во морето, ќе се лизнат, замрешкувајќи ја водата со ноктите, јас се бранам вака, со двете раце се бранам, а Горачинов си ги прекрстил рацете на градите и од место не се помрднува, што се вели, се загледал некаде, гледаат и морнарите, что такое, что такое, велат, они праветрение, извеани, изветреани нѐ прават, оти не си до мене, му велам на Горачинов,
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И бомби паднаа утредента, на многу места во градот; и болницата ја разурнаа кај Градскиот саат, иако, целиот покрив беше прекриен со голем црвен крст; и добар дел од оние што беа полегнати по креветите и очекуваа помош ги развеа ветрот со големата лопата на смртта; бомбите само касарните ги поштедија, чудо невидено; а тој, мојот маж а твојот татко, гледај го ти него, го лашти зелениот форд; селото гори баба се чешла; го светнува, го дотерува, како божем на свадба ќе го носи, и во понеделникот, на седми април, точно според барањето на известието, се качи во автомобилот и замина кон касарните.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Извитканите фотографии на кои стоиме заедно со дедовците на брегот, Крстот од своето дрво на полицата, Заклучените долапчиња во гостинската одаја, ’Рѓосаниот меч фрлен во градината, Мистрија на мајсторот, Големите бајраци што ги оддиплуваа на свадбите, Огновите летна ноќ в планина, Шкрипењето на портите рано во сонот, Третото венчавање на старецот од соседната улица, Првата прелага на вереничкиот прстен, Пладнето кога заминуваа некаде војските, Сѐ, сѐ некако одеднаш исчезна,
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Кога ќе ми текне дека на свадбата на другата ми сестра го поканив Американецот, а наместо него дојде Холанѓанецот.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
се уште сме на свадби распеани по свадбите намќори замрморени сал туку лелекаме по гробиштата па ги забораваме мртвите.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Марије млада невеста родена деведеста по грешка со дете заглави свадба мораше да направи Везден на мобилен киснеше на шопинзи често идеше со другарки кафе пиеше мажот и непран идеше
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Нека ми го донесе мене господ со здравје Анѓелета та и без ракија и без вино ќе направам свадба.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Затоа ние овде секоја вечер правиме по една свадба.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Го повикувале на свадби, на сунети и на празнични седенки да везе на тамбура украсена со седеф.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ама, не жалат блиските кога бараат подарок по Скопјето за внучињата од сестра, брат или братучед затоа што во подарувањето се предава и енергијата со која се трошеле парите за истиот, а кога некого љубиш како некој близок свој, навистина му посакуваш сѐ најдобро, па и не ти тежи самата свадба како на оние другите, кои молеле Бога да не бидат поканети и се пресметувале колку, всушност, ќе ги чини тој ден кога некој со кого не се виделе 100 години, ете, се сетил токму сега и на нив, па мораат да одат и да се отстрамат.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ја грабаш и правиш свадба со неа.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ја грабаш и правиш свадба со неа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Старата обично одеше да крштава само машки деца за да може, кога ќе пораснат, да се кокори на свадбите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сите млади коњарки беа дошле во дворот од Силјана за да ја гледаат радоста; сите се радувале и се веселеле; само Силјан штркот стоел на таткова си куќа омаудрен со главата в земи, од голема жал што му дошла, дека ја гледал од сестра си свадбата.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
КОСТАДИН: На свадба со пари се кани!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Штом на кметот му ја протнал бомбата в куќи, се сокрил во некоја визба, се изнапил вино и викал слободно и јавно по сокаци: „Кметот свадба прави!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
