сеедно (прил.)
Нам пијаниците ни е сеедно. Секоја вечер почнуваме одново. Со нова чаша.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Проклет да бидам, сеедно говореше; повтораше, бладаше: - Мајко, мајко, мајчице моја! - непрестајно ја бараше, видов, видов, проклет да бидам, на неговото лице повторно се јави онаа негова неизбришлива, голема смеа.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Своите накити ги нудеа без довикување а муштериите ги пречекуваа молкум, се однесуваа така како да им е сеедно дали ќе продадат нешто од својата стока.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Колку мачно ли се чека една тешка ноќ една темна ноќ што застрашува Сега се смеам и знам дека сеедно не е како ќе дојде таа штом престрашено чекам да биде црна црна
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Или можеби времето застанало и песокта во часовникот ќе застане, ни ваму ни таму, а тасовите на вагата во својата рамнотежа покажуваат дека веќе сѐ е сеедно и нема значење, а ѕвоното нема зошто да удри.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Сеедно од која поставка ќе тргнеме, нам секогаш ќе ни недостасуваат повеќе елементи за попрецизно да се определиме за која ѝ да е дефиниција за поезијата.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Јасно беше дека таа каса е плод на генијален самоук но, сеедно, можеше да му донесе на Мануша непознати маки иако тој со години мрзоволно се влечкаше по зафрлени браварски работилници.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сеедно што математичката поетика сѐ уште не е во целост конституирана научна дисциплина, фактот дека денес науката се бави со математичкото моделирање на поетскиот јазик и фактот дека веќе алгебарски структури толкуваат поетски структури во најмала рака – вознемирува!
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
И така сеедно ме трга и шлиба.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми беше сеедно, ги држев твоите колкови додека песокот ни се ладеше по кожата.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Тој го направи - и ќе го направеше сеедно, дури и никогаш да не го беше ставил перото врз хартијата - основниот престап што ги содржеше сите други во себе.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Полицијата на мислите сеедно ќе го фати.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Оттаму гушнати итавме да се отвориме еден во друг како што се отвора секој сон и како што сите ткајачки ги раздиплуваат своите черги врз кои потскокнуваат големите надежи сеедно што не се гледа баш јасно кој го крка месото, а кој ги глода коските.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Не ќе се најде ли некој, што ќе го пречека нанишан некоја вечер, без многу да му ја мисли што може да му се случи после, некој, кому ќе му биде и премногу стемнето пред очите, за да не може ни да се обѕрне на тоа; да му биде сосема сеедно тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Не му беше сеедно каде оди.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сеедно дали постои или не бакнежот, со неговото „случување“ се случува и пресврт во директното опкружување на поетот: се населуваат две тишини околу него како доказ дека имало бакнувач, како оставена трага во денот на нешто што пролетало низ него.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Најпрвин, не за долго, ги поздравуваше луѓето и прозборуваше со нив по некој збор за татковината или за земјите што само тој ги познаваше, сеедно каде, на Полуостровот или зад неизмерливите мориња, потоа се закопча некако однатре, стиснатите усни со повлечени краеви надолу можеа да му се отнат само со магија.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Сега знаев дека до празникот, до кој остануваа само уште пет дена, не ќе може да се лее. Сеедно!
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Земјата е жолчката која од вртежот фатила тенка кора, врз која живиот свет атерирал од некаде, се населил или никнал – сеедно.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Секоја нова политичка теорија, сеедно како се нарекуваше, водеше назад кон хиерархијата и крутото уредување.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
