сее (несв.)
Го одржуваа својот колибарски живот, сееја што сееле и нивните стари, работеа како што работеле и нивните стари, живееја просто и едноставно од плодовите на својот труд, од бериќетот што ќе го собереа по своите планински имоти.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кога си со мене, можеш да правиш се – да носиш играчки, да патуваш таму каде што си бил и не си бил, па и да паднеш, да се испрепрчалиш ако ти дошло до тоа....
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Радиото како да сееше терор во оваа куќа која со години зрачеше спокој.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ставен под опсада на бездушни крадци пијавици гладни и човекојадци мојата душа е ставена на мета во светот будалест неуморно прета Мојата душа претрпе стрес неправди безброј, понижувања, бес гази ја , ништи ја за сѐ што е крива еве ја тука повторно е жива Во душата моја се сееше чемер бескрајни лаги од секој лицемер мојата душа се навикна да трпи гази ја, ништи ја повторно се крпи Душата моја е жива и спортска трча на долга стаза маратонска неуморно скока на животна пречка гази ја, ништи ја ќе остане вечна
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
И смртта што ја сеат им е позајмена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
-Кога човекот вистински живее, тој е како оној прасков цвет – зборуваше старецот, покажувајќи еден од многуте цветови на дивата праска што сееше миризба над нивните глави.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Снегот само си сее и снежинките, ко пеперужиња се збираат околу кандилото.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А што ли си мислевте предци наши Дека сите ќе станете коџобаши? Дека ќе жнеете тоа што сеете?
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Во полето и езерото го сее стравот, ужасот и катастрофата.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Наместо тие благородни задачи, православјето сее само раздор и омраза.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Нека си помислат небаре образиве ни се бакнале без наше знаење...
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Си беше еден човек и си садеше грав, пиперки и босилек, сееше ’рж и јачмен, ораше, влачеше, едниот вол му бегаше од браздата, и волот го тепаше по муцка, му пушташе крв од муцката на волот, и после муцката му ја држеше в раце и го милуваше.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од сеништата бегам кон сеништата стасав претворен во оној долап што беспрекин се врти и чека да заросат води и браздата да вјаса и скелетот на тркалото повторно да сее пее и 'рти.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
43. Православјето – најстарата, најраспространетата и основната религија на сите македонски народности, за сожалување, сосем ја загубило од видот својата главна цел да сее братство меѓу народите, да ги облагородува срцата на верниците.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И сепак, ајде, к’истраеш во век, ќе бидеш пазач на ден и ноќ, стра и трепет ќе сееш со ред, заклучен вулкан со грозна моќ. ***
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Трошките ги сееше и низ градските улици, со надеж дека го намалува светскиот глад.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Професорот по цртање одеше помеѓу клупите од еден на друг, нѐ влечеше за коси, сееше со прстите нешто невидливо и се лутеше. - Што, ова да е кралот? Дибеци едни.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Да ги премавнува сите пречки на нашата пропаганда и да пропагира на дело - ете ја задачата на теророт што ќе го сееме.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Меѓу народа се сеело несогласение и раздори. Да се мрази син со татка и со брата брат.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Старецот ја зборуваше вистината: сеел цело време, а очите не ги отвори да ја види вреќата!
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
