секунда (ж.)
Понекогаш детето и сака и мрази во истиот дел од секундата.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ќе поминат веројатно пет секунди пред стражарите да дотрчаат во ќелијата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Го лижна леденото ванилино топче и во таа една или две секунди нејзиното свилено здолниште затрепери од допирот на незабележливото здивче ветер.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Величествените последни секунди во кои сѐ ќе биде возможно.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Песочниот часовник густо ги реди секундите една до една со резок звук што шишти небаре се превртува змија заградена со оган и пишти оти ѝ нема спас.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тие работат врз следниов принцип: ако дојде до испуштање на недозволено количество на материи - загадувачи или вишок топлина, тогаш се активира светлосен или звучен сигнал од 15 секунди.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Веројатно беше паднал во бессознание неколку секунди.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тие структури требало да содржат сложени технолошки и електронски внатрешни делови коишто би предизвикувале автодеструкција и имплозија на целата структура во рамки на периоди од дваесет секунди до дваесет години.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Неговото олеснување кога ја виде беше толку големо што не можеше да се воздржи директно да не гледа во неа неколку секунди.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ништо помалку од тоа, секоја секунда во вечност претворете ја, позитивно мислите енергијата, насочувајте ги.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Ја видоа блескавата боја на небото и десет секунди потоа, големата комета што се извишуваше согорувајќи го воздухот, истрелана кон ѕвездите, иташе во огнениот блесок за да стане уште една ѕвезда во ротирачкото изобилие на Млечниот пат.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Тој лик, тоа нешто што во делот од секундата ми се појави на белиот ѕид, тоа не беше цртеж на хартија, тоа беше сенка во воздухот, тродимензионална слика од магла и чад.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Малку пред полноќ дојде струја и така на екранот го гледаа одбројувањето на последните секунди од годината што заврши.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Тој ден во градот почнаа да се случуваат најневозможни, просто несфатливи нешта: наеднаш цела една петокатница блесна како илјадници невидливи молери да ја премачкале за секунд со сончева боја; наеднаш една липа се претвори во златно дрво, чии лисја место да шушкаат нишани од ветрот, почнаа да ѕвонат; наеднаш железната ограда на мостот стана златна, а еден минувач изненаден од тоа, падна во реката...
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Но имаше еден момент - не знаеше колку долг, триесетина секунди можеби - од блескава извесност, кога секоја сугестија на О'Брајан исполнуваше еден дел од празнината и стануваше апсолутна вистина и кога два и два можеа да бидат три, исто толку лесно како и пет, ако беше потребно.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Би можел да ти кажам кога ќе има уште секунда пред да полетаат.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Во дневната за 2 секунди настана ерупција од воодушевување и ментално онанирање.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Стрелката на часовникот до мене скока по секундите, го слушам отчукувањето, а потоа ми се губи.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Само по десетина секунди јас посакав да ги извадам зрнцата од ушите. Сакав, ама не можев!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Во рок од една - две секунди, разменија еден двозначен поглед и тоа беше крај на приказната.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
