симне (св.)
Наеднаш една кукла ја симна шапката и ми се поклони.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Таа борба ќе им ја симне маската и на едните и на другите и ќе ги востанови симпатиите на европската јавност и на европските влади во полза на новото течење и против лажливците.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И месечината не се симна по стожерите гумната зрно не видоа место плод по дрвјата растеше Во дланките како леб го стискаа селаните и прворотките место чедо раѓаа камен црн гол камен.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Селаните ги симнаа белите шамии од главите Добитокот грозно рика запретан во пепелта на летото И гласот му се престорува во ракопис на дожд.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
По стеблото симни се и жилав заврзи корен да му бидеш Врв да ти биде Не чекај!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Да легнеш подалеку од сите сенки и да ги гледаш и да ги плачеш тие мајки на сите стоења и на сите вишнеења без птици, стебла. Да легнеш и да молчиш е ова попладне крај брег симнато в песок со една во вода со друга нога застанато.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
А Бисера, колку го виде оти ја симна шапката и почна да се крсти, избега и не се обѕрнува назад, оти поп кога колне не треба да го гледаш: макар и другото да колне, клетвите го фаќаат тој што е крај него.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ти ги симнав гаќичките од бикинито по тенките прегради на твоите нозе, а ти ги потегна моите шорцеви под работ на исончаното.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Симни се земјо уште за една земја Да остави корен маштијата!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
За небо човечност се симна небото За земја мажи порасна земјата.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ни една несреќна ноќ не се симна по покривите без тебе.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Го опколиле селото и конакот, го симнале бегот и го натовариле како клада на една маска и го испраќаат за Прилеп.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Старецот весело ги распрашуваше за сето време, им прикажуваше за работата на младинците, кои што работеа блиску до неговото село и ги закачаше дека ако не станат ударници веднаш ќе ги симне од колата, за да продолжат пеш по јулскиот пек.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Татко му не го зеде клучот и не го нави, ами го симна од ѕидот и го стави в торба како обичен предмет и замина в град да го продаде.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Ме погледнаа од високо и не ми прозбореа. Слатко се наручаа туна конзерва и се симнаа долу покрај езерото.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ќе ме молат да ја симнам шинелата од мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се множеше од ден на ден, од година на година и се надеваше белки тоа множење ќе ѝ овозможи еден ден да го симне својот товар од грбот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ја симнав пушката од рамо, ја ставив на готовс и се упатив кон селото без никаква заштита.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Нареди да се симне сиот сомот од палатата и да се замени со светлива чоја која е мазна, мека и не чкрта во раката.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Прво застана момокот Потоа дотрчаа двете калуѓерки А кога удри камбаната и се покажаа ѕвездите Од ѕидовите на пештерите во манастирот Еден по еден се симнаа и светците Застанати на брегот на езерото и са ноќ чекаа Да се покаже во водите одразот на девојката Што мина тука денес на пладне Во бела облека и жолта лилја во косите.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
