сираче (ср.)
Мајка се роди сираче. Не го запамети ликот на својата мајка. Живееше добро со маќеата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Мајка останата сираче при раѓањето, но во првата рожба на својата маќеа ќе ја доживее загубената љубов.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ѝ најдоа една таква девојка која беше сираче и која се хранеше работејќи по куќите во селото и која имаше како него некоја маана во говорот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Таа била девојка сираче, само со еден брат когошто Турците го однеле на заточение и без нигде никого, па кога овој ја грабнал, никој не ја побарал.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Резултати без зборови, тоа е деноноќна работа на моќните... а моќта е начин и умеење како, да се владее со човештвото... моќта е сираче без резултат!
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Останав сираче на четири години. За мене доаѓаа тешки мигови во кои никој не можеше да ми помогне и да ме сфати.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
И, ако со виното вдовица вашата силна жед ја загасила медно, а ако ви бацило рака со насмевка милна сираче нејако, бедно, ил ако во гозби сте имале почесно место — кое е гордост, би рекол - и ако здравицата вам ви се здравила често: здравје ви посакал секој — па, да се присетиме ние за тоа и нека да се покажеме смели!
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Како добар, селаните му згрмадија една куќарка и го оженија за едно девојче сираче.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
По мене му е лиднат умот, што се вели, и иде ко сираче, никаде не ме испушта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мајка се роди сираче.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ти се подбиваш со мене, зашто знаеш дека јас сум сираче, дека нема кој да ме заштити!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Глас: Ги отпуштил неспособните војници. За сирачињата на загинатите определил помош.
„Еп на Александар Македонски“
од Радојка Трајанова
(2006)
Толе пак, да се оправда и пред Трајка, и пред власта, се фати свети Јован со убавичката му женичка Митра, која исто насила му беше дадена на Трајка од нејзините роднини, бидејќи беше останата сирачиште уште од трите години, та уште на седумнаесетте му ја дадоа на стариот ерген Брлета за пет лири пари и десет овци да му ја отворат куќичката.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Јас се чешлав пред огледало Плашејќи се од забраната да го допрам Прашањето за сирачињата Што минале низ оваа соба Во деветте дена испишани Во историјата на деветте века.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)
Краста: А што можам? Ќе го чекам Божик, а испеченото месо ќе им го подарам на сирачињата од домот. Само страв ми е.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Разулавени луѓе влегле во домот за еврејски сирачиња, ги искршиле прозорците, и ги терале децата да трчаат по раздробеното стакло.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Во тоа време разбрале за децата сирачиња, а таа се расплакала од жал.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Мојата баба како да беше одраснато сираче, небаре вградена во куќата крај Езерото, како во една поприфатлива и почовечна варијанта отколку во балканските легенди, во кои млади мајки се вградуваа во темелите на видни градби, за да се смилуваат злите и кобни сили да ѝ ја поштедат градбата од мистериозно уривање.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Можеби најголемата моќ Мајка ја покажуваше во справувањето во самотијата, во сите фази од својот живот, уште како сираче, кога останала без својата мајка, па во долговечниот егзил, кога Татко заминувал во потрага по спасот, па кога ѝ заминуваа синовите и ќерките, формирајќи свои семејства, па кога исчезна Татко, таа, до крајот од животот, се справуваше со сите облици на самотијата, до нејзиниот дефинитивен облик – смртта.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ако се даде пример од современата француска философија има голема разлика помеѓу Дерида, последниот во долгата линија на синови кои ја оплакуваат долгоочекуваната смрт на татка си, и Иригаре, која се препознава себеси како самохрано сираче несакано од татка си.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
