сиромав (прид.)
На сиромавиот секој може секаква узда да му стави.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
ТЕОДОС: (Ги брише солзите и воздивнува тешко.) Оф, јас сиромав!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Еден шепотел дека сиромавиот премногу знаел за животот, него го учел од свети книги некој калуѓер, друг рекол дека ќе му ја земе на покојникот амајлијата од под гуша - земја од три рида в крпче, таа земја чува од болештини, трет со горчлив подбив прашал дали амајлијата го сочува старецот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Оф јас сиромав само со умот што се богатеам, оти уште еднаш јас ќе било касмет да си одам, ами види го тоа широко море: до кај јас да се вратам уште еднаш назад, овде коски ќе окапам и друго ништо“.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Не срдете сја на мене, мене сиромаха. Не срдете сја на мене скитника без рода.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Тој Митко беше човек како оној сиромавиот од прикаската кому некој му фрлил во дворот мисирка наполнета со злато, а тој му ја однел на богатиот зашто таква гозба не била за сиромав како него.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Сиромав Јонче од селото Конче засади в собче индиско конопче везден го вади со вода од лонче за година израсна големо снопче
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Мирисот за земјата од која никна го довлече од туѓина со куп безвредни признаници на своите должници, се врати сиромав како што отиде, стар, болен и преплашен од животот, до крај нејасен за луѓето со кои се сретнуваше.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дури и најголемиот мудрец си ја лапа збунето брадата, сиромав, не знае како да ја прекине олимпијадата.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
За да гледа колку си сиромав. За да те гледа од повисоко, да те држи на подалеку.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ако му ги собуеш чизмите, ако го слечеш и тој ќе биде сметен човек. И сиромав.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Патем пак го молеше за тоа да му прости на Мирчета, но Луман му објасни дека верува оти тој Мирче е сиромав, само сака да го научи народот да знае со кого има работа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Се уплашил сиромав Силјан едно чудо, чунки си рекол со умот оти ќе бидат некои ѕверови.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Многупати татко му го поучуваше со кротко, до колку знаеше сиромав Божин, и многу примери му носел ѓоа да се тргне Силјан од тој пусти ајљазлак.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Бев многу мал кога почнаа да ме подучуваат дека нашето семејство е едно од посиромашните и дека сиромавиот во животот најчесто се определувал за евтините работи.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
– „Ах, јас сиромав, си рекол сам со себе, дали така ми било речено, наместо од прасе месо да јадам понапред, сега си јадам жаби; наместо јагули и риби напред што јадев во златниот град Прилеп по ладните меани, сега си јадам гуштерици и кауѓерици.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Го знајте, зет му на дедот Ѓура. Токо, јас се плаша дали ќе кандиса, сирома, оти децата му се ошче малечки, та може човекот ќе бара некоа сиромашка, да се прежени, а канонот црквени не дава преженет човек да застане на алтарот и да служи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тоа веќе, стрико, оти е така како што кажавте, така си е, и не инаку, туку јас сиромав, како ќе правам за дома да си одам?
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Остана должен уште Мирче домазетот, човек сиромав и со неколку деца.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Под земјичкава е бескрајното царство на сиромавиот. Само тој и црвите. И сплеткани корења околу неговите коски.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
