славење (ср.)
Славењето на колективниот идентитет го компензира војничкиот пораз и срамната потчинетост што тој ја донесе.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Со палецот и показалецот Милан предизвика распрсканата прскалка да се расцути во џиновско утринско славење, кое наскоро се кондензира во млаз, а потоа повторно се расцути во нежен воден прав.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Не ќе е добро, според овие одговори, во ниедна варијанта да му се суди на Чанга во присуство или во отсуство, жив или мртов, зашто со ова конечно ќе се придонесеше Чанга дефинитивно да стане козји светец, дури и да го надмине славењето на хероите од војната, дури и сегашните главни водачи.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Уметноста мора да го отфрли славењето на островата на приватност, наизглед изолирани од машинеријата на авторитетот, и мора доброволно да стане шрафче во таа машинерија, слуга на новиот Левиатан кого што го привикува како дух од шише.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Откако знаеше за себе и за планината, вакво славење тука не се беше случило.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
„На првото славење на некој повод, ќе си подарите сами на себе златна табакера и во неа секое утро ќе си ставате по 7 цигари за тој ден“.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
„Овде е возбудата на славењето на Неговото име“, си помисли, „овде, на папирусов, токму во овие празни, формални поздрави“.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Гого го остави домарот да го разбере како што сака, па побрза да се оддаде на подготовките за сликање: чардакот не го фаќаше ни утринско ни вечерно сонце, а цело време беше под една подеднаква дневна светлина, како стокмен токму за сликање, а не за славење, како идеално ателје.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Една година подоцна, тој ги создаде најсјајните дела на раѓање и славење на животот.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Ќе има време за славење.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
