сламарица (ж.)
Мајка ми ја измолкна една зима од под сламарицата и ми ја навлече врз другите алишта.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Извади од под сламарицата темнозелено шише и ми го подаде со трепетлива рака.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Веднаш до неа се појави Дине Бочаровски со својата жена и дечињата, се смести на сламарицата и веќе не одеше во ковачницата да дува во вигната и да ги удира вжарените железа.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Легна на железниот кревет на кој имаше само сламарица која му замириса на гумно, на летна жетварска ноќ, на 'ржаница, на разни тревки и билки како да дише огромна билна аптека; и дишеше лакомо, среќен и задоволен како дивеч што соочен со хајка и смрт, успеал да си се врати на своето старо и сигурно легло.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Дишејќи ги така опојните мириси што избиваа од сламарицата, чувствувајќи го нивното благотворно дејство, на ум му дојде истото вакво дишење на сламата во плевната кога како дете се разболе; бегаше од болеста што го имаше приковано за креветот во собата и одеше кришум во плевната и запретувајќи ја главата во сламата и сеното, дишеше од миризбата и чувствуваше како го закрепнува.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Лежиме изранети и чекаме за потаму. На брлог крпи и слама, сламарици.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- И жената дебела, ме потргна и јас пропаднав ко во жива сламарица.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сламарица, мангал, стар можеби како и Адам, мало како детска играчка масиче претрупано со клешти, чеканчиња, клинци и конзервени кутии со боја и туткал.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Легна на својата сламарица, се покри со козинениот покривач и зајачи колку што можеше поболно.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Скали што водат кон таван. Во десниот дел две сламарици.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Луѓето ги оставаа убавите куќи, топлите одаи, богатите градини зад куќите, ги оставаа дрвените кревети, долапчињата, садовите што ги имаа присобрано или откопано од дворовите и градините, си ги врзуваа старите пљачки во бовчи, ги префрлуваа изврзаните кокошки преку рамо не водејќи сметка дека ќе бидат испосрани, ги дигаа сламариците со сѐ прав, болви и раздробена слама - се преселуваа околу огнот на дедо Костадин.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Засекот што му ја претставуваше устата туку се отвораше и затвораше и сигурно тогаш ги пребројуваше купчињата или сламариците или огновите што везден тлееја, и пред да го пуштеа прстите од решетката ќе слушнеа како прашува Борис Биџов, тука ли е? Тука е! му велеа.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
„Што чувте?“ љубезно ги праша; наслути - зад него коњот ја начнуваше сламарицата, чиниш ја џвакаше пресувата ноќ. „`Рзнување чувме“ , се згуснаа, се скаменија, пред него, бараа тактика.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Во меѓувреме странските борци од мојата чета влегле во една соба каде што беа сместени ореви, половина соба беше полна со сламарици наполнети со ореви, одоздола до таванот спакувани.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
(Соба во манастирски конаци, провизорно поделена на два дела. Во левиот дел кујна, маса за јадење, две сламарици.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
