снема (св.)
Кога одеднаш оп, книгата ми ја снема од рацете!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Ги снема веќе и мушичките и двокрилците што летаа дотогаш над нив. Само бунарот сега можеше да ни ја изгаси жедта.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Не знам што точно но има нешто што може да се стори преку реките лесно и непречено да се минува зашто само така, потоа, животот ќе го стори своето, заклучив бидувајќи целиот обземен од сината светлина во која белата ја снема за заборавање.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Мигум ги снема и војниците и полицајците со пушките со бајонетите и калашниковите.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Како што ќе ја поткрене главата да проговори и ќе ја снема.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Така почнува секое летање со умот: си се замислуваш, на младини, како машиновозач на локомотивата која бревта ли, бревта надмоќно низ сибирските тајги и ич нема гајле дека може да се случи баш среде зима да снема јаглен и да се вкочани на отворена пруга како што капката се вкочанува на стреата и станува мразулец пред да капне на тротоарот.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
За неколку минути златната липа со златните лисја ја снема. Исто се случи и со златната ограда на мостот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ако го снема меѓу бреговиве ќе потечеме по планињено.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Татар е на пустата работа! Кога ќе му крене жената некој сноп, ќе го снема под него и само гледаш снопот сам бега преку нива.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Му собравме пари и нѐ поведе. Заминавме две планини и во третата него го снема.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И де ќе се појави во навалицата, де ќе ја снема во витлите, во дувалата и пак да ја исфрла на суво.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Навистина, од тоа можеби никаква помош не ќе дочека, ама сепак кога ќе те ислуша пријател сочувствувајќи ти, ќе ти лекне како половината од маката да ја снемало.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
А толку сакам да танцувам по мелодијата на твојата душа, тука ми е во градиве, во мене, Се мислам ако притиснам да не ја снема.
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Дури и да се случи чешмата да пресуши, да ја снема, местото секогаш ќе го задржи ова име.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Пумпаше, се плискаше со водата и ја истриваше кожата, сѐ додека не му се стори дека мирисот на Ребека сосем го снема од него.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
На многу им станаа коска в грло... да ги снема... - се одгласи некој, ама никој не му го виде лицето.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Анестезијата од вчера ја снема и тој сега лежеше на креветот чувствувајќи болка низ целото тело и во душата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Прво ги снема сите подвижни и неподвижни фигури што во текот на ноќта му се причинуваа и виде дека ридот под нив е гол сѐ до подножјето каде што почнуваа лозјата и бавчите.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Зад парталавиот облак се шмугна бледото лице на месечината и го снема.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Како што гледате за многу наши тешкотии: не родило доволно, не е направено убаво, не е сторено навреме, изгорело, овенало, 'рѓосало, распаднало, снемало, задоцнило и ред други работи, виновни сме самите, со нашиот јавашлук, со нашето непочитување на времето.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
