снопче ср.

снопче (ср.)

Ќе појдам на нива и скришум ќе ставам едно снопче во седелјето од магарето. На самарот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Крај реката веќе имаше жени со ’ржани снопчиња за брцнување со крстена вода.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Сиромав Јонче од селото Конче засади в собче индиско конопче везден го вади со вода од лонче за година израсна големо снопче
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Децата легнале на едно снопче ’ржаница во гумното и се тресат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе појдат на нива, ќе си отчукаат снопче и ќе си сварат житце. Ние ќе гледаме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Низ малите железни решетки одвај се пробиваше малечко снопче сончева светлина.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Може да жниела. Може да врзувала снопчиња со нас, може заедно сме вршеле во гумната.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Гори и лета: снопчиња искри ми прскаат во очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во време вршење, грмна од ведро небо... Вршиме кој со што нашол: некои ги чукаат снопчињата, некои пак спрегнале крава со магаре.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го зеде снопчето и се врати во колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Но ми дојдоа в рака, цело снопче, токму како што кажа Лауш.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Горе на ѕидовите и на само половина метро подолу од таванот и точно над подѕидоците прикрепени се дрвени полици, кои се натоварени со дуњи, јаболки и петтопрсни тиквиња, а долу под полиците врзани во снопчиња и обесени на ѕидовите, висат мисирски кочани, исушени полски цвеќиња, треви и чаеви.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Пак одиме. Колите тресат, ние, фрлени на нив, како снопчиња пченкарушки, се тресеме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Цело снопче се, рече Лауш, уште по втората пијачка што ја пиевме во малото барче.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Снопчиња сино полско цвеќе (им го заборавив името), прилично наконтени за своето потекло, ги дошминкуваат приодите до главните „ѕвезди“: бледите божури, кои ги нарекуваат „полски“, старомодните рози, вечерните јаглики...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Само вика: јаболкници, круши, сливи, црници, вика и ги преќача присадите, ги одврзува снопчињата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нивните деца најчесто ќе ги забележите во дел од скопската шема како снопчиња кои ги лесно ги трошат „тешко спечалените пари” од своите родители.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)