совозач м.

совозач (м.)

На долгите службени патувања најчесто седеше на совозачкото седиште.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Таксистот го одмери Александар од глава до петици, и како да беше почестен што седи до него на совозачкото седиште, а не назад што беше вообичаена пракса при користење на такси.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Всушност, Марко својата шоферска работа во Канада ја започнал како совозач на Али во истата компанија во која што Марко уште работи па сега, од првиот паркинг, му се јави по телефон.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Она момче што отиде со него како совозач...“ мрзоволно и незаинтересирано рече Кинезот Као.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На предното седиште седеше тој; беше свртен во полупрофил; ќелата му беше црвена, вжарена, брадата му беше накострешена; зборуваше нешто, но не можев да слушнам што; при говорењето, една жила на вратот му се затегаше и се дуеше како да ќе пукне; одеднаш, до мене доплови само откршок од разговорот: „Ти мораш да го пријавиш тоа, ако не го пријавиш, ќе имаш последици“, рече тој; рацете му беа спуштени под воланот; десната му беше подадена кон седиштето на совозачот; во еден миг се навали кон назад на седиштето и на другото седиште ја видов Луција; очите ѝ беа затворени, носниците ѝ се ширеа (и денес не знам дали е тоа возможно, човек од десетина метри, наспроти сонцето, да види дека се шират женски носници: дали тоа беше истата онаа слика на Луција од разбојот); по образите ѝ се слеваа солзи; да, сигурно видов дека Луција плачеше за еден миг, а потем престана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)