сребренест (прид.)
Речиси и немаше трева. Само ниска сребренеста мов.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Градот ги отвори скриените тајни ноздри во своите црни ѕидови и еден силен вцицувачки вентил во телото на градот ги вовлече воздушните луњи низ внатрешните канали, низ густите филтри и собирачите на прав, до фината и треперливо прецизна низа на навивки и мрежи што блескаа со сребренеста светлина.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Зад сребренестите фустани на дрвјата – е градот...
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- Пред да ја обземе нагонот на патувањето, - продолжи Игор Лозински, - на патот кон обновата и смртта, јагулата има светло сребреникава боја, а во мигот на тргнувањето грбот ѝ станува темно зеленикав, речиси маслинест, за на крајот да стане црн, но сјаен, а од страните на мевот ја задржува светло сребренестата боја.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
А, оние, пак исто така долги, здола малку поплетени, сребренести коци, а со лицемерни насмевки, се самовилите.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
